99) آن روز که چنین شود، مردم را به حال خود وا مى نهیم تا چون دریایى طوفان زده آشفته گردند و مانند امواج به هم درآمیزند، و در صور دمیده مى شود تا مردگان زنده شوند، آن گاه همه آنان را گرد مى آوریم.

100) و آن روز دوزخ را براى کافران چنان که باید آشکار مى سازیم.

101) همانان که چشمانشان از دیدن نشانه هاى من که باعث یادکرد من است در پرده بود و توانایى شنیدن حکمت ها و اندرزها را نداشتند.

102) آیا کسانى که یکتایى خدا را منکر شده اند پنداشته اند که بندگان مرا به جاى من کارسازانى مى گیرند که آنان را یارى دهند و کیفر مرا از آنان بازدارند ؟ چنین نیست، قطعاً ما دوزخ را براى پیش پذیرایى از کافران آماده کرده ایم.

103) اى پیامبر، به مشرکان بگو: آیا شما را از کسانى که در همه کارهایشان زیانکارترین مردمند آگاه کنیم ؟

104) آنان کسانى اند که تلاششان در زندگى دنیا به بیراهه مى رود و خود مى پندارند که کار نیک انجام مى دهند.

105) آنان کسانى اند که نشانه هاى پروردگارشان و لقاى او را انکار کرده اند، در نتیجه اعمالشان تباه شده است، از این رو ما در روز قیامت میزانى براى آنان برپا نمى کنیم و بى درنگ راهىِ دوزخ خواهند شد.

106) این است حقیقت امرشان. سزایشان از آن روى که کافر شدند و نشانه ها و پیامبران مرا به مسخره گرفتند، دوزخ است.

107) کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، باغ هاى فردوس پیش پذیرایى آنان است.

108) در آن جاودانه اند و انتقال از آن جا را نمى خواهند.

109) بگو: اگر دریا براى نگارش کلمات ( نشانه هاى روشن ) پروردگارم مرکّب شود، پیش از آن که نگارش کلمات پروردگارم پایان پذیرد دریا پایان خواهد یافت، هر چند مانند آن دریا را نیز به مدد آوریم.

110) بگو: جز این نیست که من هم بشرى مانند شما هستم، با این تفاوت که به من وحى مى شود که معبود شما معبودى یگانه است. پس هر کس به لقاى پروردگار خود امید دارد باید کارى شایسته کند و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نسازد.