----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
انتخاب آيه : انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی انتخاب متن فارسی :
بقرة
جزء : اول
وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّياطينُ عَلي‏ مُلْکِ سُلَيْمانَ وَ ما کَفَرَ سُلَيْمانُ وَ لکِنَّ الشَّياطينَ کَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَي الْمَلَکَيْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما يُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّي يَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَکْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ يَتَعَلَّمُونَ ما يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ کانُوا يَعْلَمُونَ102وَ لَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَيْرٌ لَوْ کانُوا يَعْلَمُونَ103يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْکافِرينَ عَذابٌ أَليمٌ104ما يَوَدُّ الَّذينَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ لاَ الْمُشْرِکينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْکُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ اللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ105
ترجمه جناب آقاي صفوي
102) و یهودیان افسون هایى را دنبال کردند که جنیانِ شرور آنها را برایشان مى خواندند و به آنان تعلیم مى دادند و به دروغ آنها را بر حکومت سلیمان مى بستند و مى گفتند سلیمان با همین افسون ها بر جن و انس و دیگر موجودات سلطنت مى کرد، در حالى که سلیمان سحر نکرد و کافر نشد، بلکه آن جنیانِ شرور کفر ورزیدند که به مردم سحر آموختند. و نیز یهودیان افسون هایى را دنبال کردند که بر آن دو فرشته به نام هاى هاروت و ماروت در شهر بابل الهام شد. در صورتى که آن دو فرشته به هیچ کس سحر نمى آموختند مگر این که به او مى گفتند: ما فقط وسیله آزمایشیم، پس مبادا با به کار گرفتن آنچه مى آموزى کافر شوى. ولى یهودیان از آنها افسون هایى مى آموختند که به وسیله آنها میان مرد و همسرش جدایى مى افکندند. البته جز به اذن خدا نمى توانستند به کسى زیان برسانند، چرا که بى اذن خدا هیچ کارى در جهان هستى صورت نمى گیرد. آرى، یهودیان چیزهایى از هاروت و ماروت فرا مى گرفتند که براى آنان زیانبار بود و سودى عایدشان نمى کرد، و آنها خوب مى دانستند که هر کس خریدار سحر باشد ( آن را بیاموزد و به کار اندازد ) در آخرت نصیبى نخواهد داشت. یهودیان خود را به بد چیزى فروختند. اى کاش مى دانستند.

103) و اگر آنان ایمان مى آوردند و از محرّمات الهى پرهیز مى کردند، از جانب خدا به پاداشى بهتر از منافع سحر دست مى یافتند. اى کاش این حقیقت را درمى یافتند.

104) اى کسانى که ایمان آورده اید، هنگامى که از پیامبر مى خواهید در سخن گفتن درنگ بیشترى کند تا بتوانید سخنش را به روشنى دریابید، نگویید ( راعنا ) بلکه بگوید ( انظرنا )، و این فرمان را به گوش بسپارید تا از کافران نشوید، که براى کافران عذابى دردناک خواهد بود.

105) کافران اهل کتاب ( یهود و نصارا ) و مشرکان دوست ندارند که از جانب پروردگارتان هیچ خیرى بر شما مؤمنان فرو فرستاده شود، در حالى که خداوند رحمتش را ویژه هر که خواهد مى گرداند، و خداوند داراى فضلى بزرگ است.

16
16