103) و هنگامى که نماز را به جاى آوردید، خدا را در هر حال، ایستاده و نشسته و بر پهلوى خویش آرمیده، یاد کنید، و چون به وطن بازگشتید و از هجوم دشمن در امان شدید نماز را به صورت کامل به پا دارید، زیرا نماز بر مؤمنان واجبى همیشگى و تبدیل ناپذیر است.

104) و در دستیابى به گروه مشرکان سستى مکنید. اگر شما از جراحات و تلفات خود در جنگ درد مى برید، آنان نیز مانند شما از زخم ها و کشته هاى خود درد مى برند، ولى با این حال با یکدیگر یکسان نیستید، زیرا شما چیزهایى از خدا امید دارید که آنها امید ندارند، و خدا به مصلحت بندگان داناست و فرمان هایش استوار و حکیمانه است.

105) ما این کتاب را که سراسر حق است به سوى تو فرو فرستادیم، تا براساس آنچه خدا آن را به تو نمایانده است، میان مردم داورى کنى، و نباید مدافع خیانتکاران باشى.