101) و برخى از بادیه نشینانى که پیرامون شمایند منافقند، و از اهل مدینه نیز گروهى بر نفاق خو گرفته اند. اى پیامبر، تو آنان را نمى شناسى، ما آنان را مى شناسیم. به زودى آنان را دو بار ( یک بار در دنیا و بار دیگر در عالم برزخ ) کیفر خواهیم کرد، سپس در سراى آخرت به سوى عذابى بزرگ رانده خواهند شد.

102) و برخى دیگر از بادیه نشینان منافق نیستند، بلکه گنهکارند و به گناهان خود اعتراف کرده و کار شایسته را با کارهاى دیگر که ناشایسته است به هم آمیخته اند ( هم کارهاى پسندیده کرده اند و هم کارهاى ناپسند ) که امید است خداوند با آمرزش خود به آنان روى کند و گناهانشان را ببخشاید، زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

103) اى پیامبر، از اموال مردم زکات بگیر، که با گرفتن زکات از آنان پاکشان مى سازى و آنان را رشدى نیکو مى دهى، و پس از دریافت زکات دعا کن که خدا خیر و برکت به آنان عطا کند، همانا دعاى تو باعث آرامش آنهاست، و خداوند شنونده دعاها و دانا به همه نیازها است.

104) آیا ندانسته اند که خداست که توبه بندگانش را مى پذیرد و اوست که زکات ها را دریافت مى کند ؟ و آیا ندانسته اند که خداست که بسیار توبه پذیر و مهربان است ؟

105) و به مردم بگو: عمل کنید و بدانید که خدا امروز حقیقت اعمال نیک و بد شما را مى نگرد و پیامبرش نیز آنها را مشاهده مى کند و آن گروه از مؤمنان هم که شاهد اعمال شمایند آنها را مى نگرند و دیرى نمى گذرد که در قیامت به سوى خداى داناى نهان و آشکار باز گردانده مى شوید و او شما را نیز به حقیقت آنچه مى کردید آگاه مى کند.

106) و از بادیه نشینان مسلمان گروهى هستند که نه موجب قطعى براى عذابشان هست نه سببى براى آمرزش آنان، فرجام کارشان موقوف به فرمان خداست، یا آنان را عذاب مى کند و یا با آمرزش خود به آنان روى مى آورد و آنان را مى بخشد، و خدا دانا و حکیم است و براساس علم و حکمتش با آنان رفتار خواهد کرد.