103) آن هراس بزرگ که با دمیدنِ در صور پدید مى آید آنان را غمگین نمى کند، و فرشتگان با این نوید به دیدارشان مى آیند که: این همان روزى است که آن را به شما وعده مى دادند.

104) روزى که آسمان را درهم مى پیچیم و آن را از دیده ها نهان مى سازیم همچون صفحه اى که با طومار شدنش نوشته هاى درونش را نهان مى سازد همان گونه که بارِ نخست آفریدگان را به سهولت پدید آوردیم، دوباره آنها را باز مى گردانیم. ما این را وعده داده و وفاى به آن را بر خود لازم دانسته ایم و قطعاً انجام دهنده آن خواهیم بود.

105) و به یقین، در زبور، کتاب آسمانى داود، پس از تورات، آن یادواره الهى نوشتیم که زمین را از شرک و گناه پاک خواهیم ساخت و بندگان شایسته من آن را به ارث خواهند برد.

106) به راستى، در حقایقى که در این سوره بیان شده است، براى پرستشگران خدا وسیله اى براى وصول به هدف خواهد بود.

107) و ما تو را جز رحمتى براى همه گروه هاى بشرى نفرستادیم.

108) بگو: جز این نیست که به من وحى مى شود که معبود شما معبودى یگانه است; پس آیا شما سر تسلیم فرود مى آورید ؟

109) پس اگر از گرایش به توحید روى برتافتند و تسلیم خدا نشدند بگو: من به همه شما به طور یکسان خطر شرک را اعلام کردم و نمى دانم آیا آنچه بدان تهدید شده اید نزدیک است یا دور.

110) به یقین او سخنى را که آشکارا در استهزاى به دین بر زبان مى رانید مى داند و از نیرنگ هایى که بر ضد دین تدارک مى بینید و آنها را نهان مى دارید، باخبر است. پس اوست که به نتیجه اعمال شما و نزدیکى و دورىِ کیفرتان آگاه است.

111) و من نمى دانم، شاید آن تهدید وسیله آزمونى براى شما باشد تا آنچه را درباره دین در نهان خویش دارید آشکار گردد و نیز مهلتى باشد که تا چندى از متاع دنیا بهره مند شوید و بدان خام گردید.

112) پیامبر به خدا عرضه داشت: پروردگارا، میان من و آنان به حق داورى کن، و به مشرکان گفت: پروردگار ما همان خداى رحمان است که بر آنچه به ناروا درباره دینش مى گویید، از او یارى خواسته مى شود.