2) سوگند به این کتاب روشنگر،

3) که ما آن را در شبى پربرکت ( شب قدر ) فرو فرستادیم، چرا که ما همواره با فرستادن وحى به سوى پیامبران، مردم را هشدار داده ایم.

4) در آن شب هر امر سربسته و مجملى که حدود آن نامشخص است باز و مشخص مى گردد و قرآن نیز در چنین شبى از مرحله اجمال به مرحله تفصیل درآمده است.

5) آرى، قرآن به فرمانى از جانب ما فرود آمد، چرا که سنّت ما بر فرستادن پیامبران و ابلاغ وحى به آنان بوده است.

6) قرآن نازل شد تا از جانب پروردگارت رحمتى براى مردم باشد; به یقین اوست که شنونده درخواست بندگان و دانا به نیازهاى آنان است.

7) همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست. اهل یقین این حقیقت را دریافته اند. شما هم اگر اهل یقین باشید آن را درخواهید یافت.

8) هیچ معبودى جز او نیست. همواره حیات مى بخشد و مى میراند. پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست.

9) کفرپیشگان قریش، به قرآن و رسالت پیامبر ایمان نمى آورند، بلکه از آن در شک و تردید به سر مى برند و با پرداختن به امور دنیا به بازى سرگرمند.

10) پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى آشکار برآورَد;

11) دودى که این مردم را فرا مى گیرد و مردم در آن روز مى گویند: این عذابى است دردناک.

12) پروردگارا، این عذاب را از ما بگردان که ما ایمان مى آوریم.

13) از کجا آنان متذکّر مى شوند و به حق اعتراف مى کنند، در حالى که پیامبرى به سویشان آمد که درستىِ رسالتش آشکار بود.

14) ولى از او روى برتافتند و گفتند: او آموزش دیده و او عقل خود را از دست داده است.

15) ما این عذاب را براى زمانى کوتاه از شما برمى داریم ولى در آخرت به سوى عذاب باز خواهید گشت،

16) در روزى که آنان را با آن گرفتنِ بزرگ بگیریم. ما قطعاً از آنان انتقام خواهیم گرفت.

17) و به یقین، پیش از آنان قوم فرعون را آزمودیم، بدین طریق که پیامبرى بزرگوار برایشان آمد،

18) با این پیام که: بنى اسرائیل را که بندگان خدایند به من بسپارید، زیرا من براى شما فرستاده اى امینم و نمى خواهم به کمک آنان بر شما شورش کنم.