112) و خداوند مثلى زده است: شهرى که از آسیب ها در امان بود و مردمش در آن آرامش داشتند و روزى اش از هر سو به خوبى و فراوانى به آن مى رسید، ولى نعمت هاى خدا را ناسپاسى کردند، و خدا هم به سزاى کارهایى که مى کردند فراگیرى گرسنگى و ترس را به آنان چشانید.

113) قطعاً، پیامبرى از خودشان به سویشان آمد، امّا او را دروغگو شمردند، سرانجام در حالى که ستمکار بودند، عذاب آنان را فرا گرفت.

114) پس، از آنچه خدا روزىِ شما کرده که حلال و پاکیزه است بخورید و نعمت هاى خدا را سپاسگزار باشید اگر فقط او را مى پرستید.

115) خداوند، تنها مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را که هنگام ذبح، نام غیر خدا بر آن برده شده، بر شما حرام کرده است. پس هر کس به خوردن اینها ناچار شود، به شرط آن که ناچارى اش بر اثر ستمکارى و سرکشى نباشد، گناهى بر او نیست، چرا که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

116) و به سبب این که زبانتان دروغ مى بافد نگویید این چیز حلال است و آن دیگرى حرام، تا بر خدا دروغ بندید. قطعاً کسانى که بر خدا دروغ مى بندند نیکبخت نخواهند شد.

117) ]آنچه از دنیا در اختیار دارند[ بهره اى اندک است و براى آنان عذابى دردناک خواهد بود.

118) آرى بر یهودیان چیزهاى پاکیزه اى را حرام نمودیم که پیش از این آنها را بر تو حکایت کردیم، ما با این کار بر آنان ستم نکردیم، بلکه آنان با نافرمانى خدا بر خود ستم مى کردند و سزاوار کیفر شدند و ما به کیفر گناهشان آن چیزها را بر آنان تحریم نمودیم.