112) اى پیامبر، همان گونه که تو دشمنانى دارى، ما براى هر پیامبرى دشمنانى از شیاطین انس و جن مقرر داشتیم. آنان براى فریبکارى، سخنان آراسته را با رمز و اشاره به یکدیگر القا مى کنند، و اگر خدا مى خواست چنین نمى کردند و با پیامبران دشمنى نمى نمودند، پس آنان را با دروغ هایى که مى پردازند واگذار.

113) ما چنین کردیم تا اهداف مورد نظرمان تحقق یابد و تا دل هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند به سخنان آراسته و فریبنده شیاطین گوش سپارد و تا ایشان آنها را بپسندند، و تا از تیره بختى سراى آخرت فراهم آورند آنچه را فراهم آورنده اند.

114) با این وصف، آیا داورى جز خدا بجویم ؟ در حالى که اوست که این کتاب را به سوى شما فروفرستاده است، کتابى که احکام و معارف آن به روشنى بیان شده است. و کسانى که به آنان کتاب آسمانى داده ایم ( یهودیان و مسیحیان ) مى دانند که آن از جانب پروردگارت به حق نازل شده است، پس هرگز از تردیدکنندگان مباش.

115) و پیام پروردگارت ( دعوت به آیین اسلام ) با رسالت تو و نزول قرآن به درستى و بى هیچ کاستى تحقق یافت و کامل گشت. هیچ دگرگون کننده اى نیست که سخنان او را تغییر دهد، و اوست که شنونده سخن بندگان و دانا به کارهاى آنان است.

116) بیشتر کسانى که در زمین اند شایسته پیروى نیستند پس اگر از آنان پیروى کنى تو را از راه خدا گمراه مى کنند، زیرا آنان جز از گمان پیروى نمى کنند و در شناخت معارف الهى تنها به حدس و تخمین اکتفا مى کنند.

117) آرى، پروردگارت به کسى که از راه او منحرف مى شود از همه داناتر است و او به هدایت یافتگان نیز از همه داناتر است.

118) پس اگر به آیات او ایمان دارید، از آن دامى که به هنگام سر بریدنش نام خدا بر آن برده شده است بخورید.