----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
انتخاب آيه : انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی انتخاب متن فارسی :
مائدة
جزء : هفتم
قالَ عيسَي ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْکَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقينَ114قالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُها عَلَيْکُمْ فَمَنْ يَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمينَ115وَ إِذْ قالَ اللَّهُ يا عيسَي ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُوني‏ وَ أُمِّيَ إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَکَ ما يَکُونُ لي‏ أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لي‏ بِحَقٍّ إِنْ کُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما في‏ نَفْسي‏ وَ لا أَعْلَمُ ما في‏ نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ116ما قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ ما أَمَرْتَني‏ بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّکُمْ وَ کُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهيداً ما دُمْتُ فيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَني‏ کُنْتَ أَنْتَ الرَّقيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْتَ عَلي‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ شَهيدٌ117إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُکَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْحَکيمُ118قالَ اللَّهُ هذا يَوْمُ يَنْفَعُ الصَّادِقينَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ119لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما فيهِنَّ وَ هُوَ عَلي‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ120
ترجمه جناب آقاي صفوي
114) عیسى پسر مریم گفت: خداوندا، پروردگارا، از آسمان مائده اى بر ما فروفرست تا براى ما عیدى باشد هم براى نخستین گروه امّت ما و هم براى آخرین گروه امّتمان و نیز نشانه اى از جانب تو باشد، و بدین وسیله به ما روزى ده که تو بهترین روزى دهندگانى.

115) خدا گفت: من آن را بر شما فرو خواهم فرستاد، اما هر کس از شما پس از آن کفر ورزد، او را به گونه اى از عذاب کیفر مى کنم که هیچ یک از جهانیان را آن گونه کیفر نکرده ام.

116) و یاد کن هنگامى را که خدا به عیسى مى گوید: اى عیسى پسر مریم، آیا تو به مردم گفتى که غیر از خدا من و مادرم را معبود خویش گیرید ؟ عیسى مى گوید: تو پیراسته اى از این که شریکى داشته باشى! مرا نرسد که چیزى بگویم که سزاوار من نیست. اگر آن را گفته بودم قطعاً تو آن را مى دانستى. تو آنچه را که در ذات من است مى دانى و من آنچه را که در ذات توست نمى دانم، چرا که فقط تو به همه نهان ها دانایى.

117) به آنان چیزى جز آنچه مرا بدان فرمان دادى نگفتم، به آنان گفتم: خدا را که پروردگار من و پروردگار شماست بپرستید، و تا هنگامى که در میانشان بودم بر اعمالشان گواه بودم، و چون مرا برگرفتى، تو خود بر کارهایشان نگهبان بودى، و تو بر هر چیز گواهى.

118) اگر عذابشان کنى آنان بندگان تواَند و اختیار کارشان با توست، و اگر آنان را بیامرزى کسى حق ندارد بر تو ایراد گیرد، زیرا شکست در تو راه ندارد و کارهاى تو همه از روى حکمت است.

119) آن روز خدا به عیسى مى گوید: تو از راستگویانى و امروز روزى است که راستگویان را راستى شان سود مى دهد، براى آنان بوستان هایى است پر درخت که از زیر آنها جوى ها روان است و براى همیشه در آن ماندگارند. خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند. این است سعادت بزرگ.

120) فرمانروایى آسمان ها و زمین و آنچه در آنهاست از آنِ خداست، و او بر هر کارى تواناست.

127
127