صفحه اصلی
صفحه من
حامیان ما
درباره ما
راهنما
قرآن کریم
آموزش
نکته ها و پیام ها
جستجو
پرسش و پاسخ
دانلود
مقالات
----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
<-- انتخاب کنید
لطفاً کمی صبر کنید ...
انتخاب آيه :
1- حمد
2- بقرة
3- آل عمران
4- نساء
5- مائدة
6- انعام
7- اعراف
8- انفال
9- توبة
10- یونس
11- هود
12- یوسف
13- رعد
14- ابراهیم
15- حجر
16- نحل
17- اسراء
18- کهف
19- مریم
20- طه
21- انبیاء
22- حج
23- مومنون
24- نور
25- فرقان
26- شعراء
27- نمل
28- قصص
29- عنکبوت
30- روم
31- لقمان
32- سجدة
33- احزاب
34- سبا
35- فاطر
36- یس
37- صافات
38- ص
39- زمر
40- غافر
41- فصلت
42- شوری
43- زخرف
44- دخان
45- جاثیة
46- احقاف
47- محمد (صلیاللهعلیهوآلهوسلم)
48- فتح
49- حجرات
50- ق
51- ذاریات
52- طور
53- نجم
54- قمر
55- الرحمن
56- واقعة
57- حدید
58- مجادلة
59- حشر
60- ممتحنة
61- صف
62- جمعة
63- منافقون
64- تغابن
65- طلاق
66- تحریم
67- ملک
68- قلم
69- حاقة
70- معارج
71- نوح
72- جن
73- مزمل
74- مدثر
75- قیامة
76- انسان
77- مرسلات
78- نبا
79- نازعات
80- عبس
81- تکویر
82- انفطار
83- مطففین
84- انشقاق
85- بروج
86- طارق
87- اعلی
88- غاشیة
89- فجر
90- بلد
91- شمس
92- لیل
93- ضحی
94- شرح
95- تین
96- علق
97- قدر
98- بینة
99- زلزال
100- عادیات
101- قارعة
102- تکاثر
103- عصر
104- همزة
105- فیل
106- قریش
107- ماعون
108- کوثر
109- کافرون
110- نصر
111- مسد
112- اخلاص
113- فلق
114- ناس
انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی
ترجمه آيات
تفسير آيات
انتخاب متن فارسی :
طه
جزء : شانزدهم
فَتَعالَي اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضي إِلَيْکَ وَحْيُهُ وَ قُلْ رَبِّ زِدْني عِلْماً
114
وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلي آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً
115
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْليسَ أَبي
116
فَقُلْنا يا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَکَ وَ لِزَوْجِکَ فَلا يُخْرِجَنَّکُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقي
117
إِنَّ لَکَ أَلاَّ تَجُوعَ فيها وَ لا تَعْري
118
وَ أَنَّکَ لا تَظْمَؤُا فيها وَ لا تَضْحي
119
فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطانُ قالَ يا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلي شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْکٍ لا يَبْلي
120
فَأَکَلا مِنْها فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصي آدَمُ رَبَّهُ فَغَوي
121
ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَيْهِ وَ هَدي
122
قالَ اهْبِطا مِنْها جَميعاً بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّکُمْ مِنِّي هُديً فَمَنِ اتَّبَعَ هُدايَ فَلا يَضِلُّ وَ لا يَشْقي
123
وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمي
124
قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَني أَعْمي وَ قَدْ کُنْتُ بَصيراً
125
ترجمه جناب آقاي صفوي
114) پس بلندمرتبه است خدا، آن مالک و فرمانرواى جهان هستى که همواره پایدار است و دگرگونى در او راه ندارد. اى پیامبر، در خواندن قرآن، پیش از آن که وحى اش بر تو به پایان رسد، شتاب مکن و بگو: پروردگارا، مرا دانش بیفزاى.
115) به یقین، ما پیش تر به آدم سفارش کردیم که از آن درخت نخورد، ولى او سفارش ما را به فراموشى سپرد و ما در او عزمى استوار در حفظ آن نیافتیم.
116) و یاد کن زمانى را که به فرشتگان گفتیم: براى آدم سجده کنید. پس همه سجده کردند جز ابلیس که سرباز زد.
117) از این رو گفتیم: اى آدم، قطعاً این ابلیس دشمن تو و دشمن همسر توست، مبادا شما را فریب دهد و از این بهشت بیرونتان کند، که براى دستیابى به گذرانِ زندگى به رنج خواهى افتاد.
118) قطعاً تو در این جا گرسنگى نخواهى داشت و برهنه نخواهى شد.
119) و در این جا نه تشنه خواهى شد و نه آفتاب بر تو خواهد تابید.
120) پس شیطان او را وسوسه کرد و گفت: اى آدم، آیا تو را به درختى که میوه اش حیاتى جاودان و سلطنتى زوال ناپذیر مى بخشد، راهنمایى کنم ؟
121) آن گاه آدم و همسرش از آن درخت خوردند، در نتیجه شرمگاه هایشان برایشان نمایان شد و شروع کردند از برگ درختان بهشت بر خود بچسبانند. و آدم پروردگارش را نافرمانى کرد و حقیقت را نیافت.
122) سپس پروردگارش او را براى خود برگزید، آن گاه به رحمت خویش به او بازگشت و او را به سوى خود هدایت کرد.
123) خدا گفت: هر دو از بهشت به زمین فرود آیید در حالى که شما آدمیان و شیاطین دشمن یکدیگرید; پس اگر از جانب من رهنمودى براى شما آمد ـ که خواهد آمد ـ هر کس از رهنمود من پیروى کند نه گمراه مى شود و نه تیره بخت مى گردد.
124) و هر کس از یاد من روى برتابد، قطعاً زندگى تنگ و دشوارى خواهد داشت، و روز قیامت او را نابینا محشور مى کنیم تا به بهشت راه نیابد.
125) مى گوید: پروردگارا، چرا مرا نابینا محشور کردى با آن که در دنیا بینا بودم ؟
320
320