114) و کیست ستمکارتر از کسى که مردم را از یاد کردن نام خدا در مساجد او بازداشت و در ویرانى آنها کوشید ؟ آنان حق نداشتند جز با ترس و هراس بدانها وارد شوند ]تا چه رسد که مسلمانان را از ورود به آنها بازدارند[. براى آنان در دنیا خوارى و در آخرت عذابى بزرگ خواهد بود.

115) و خاور و باختر فقط از آنِ خداست، پس به هر جا روى کنید، آن جا وجه خداست. این بدان جهت است که خدا بر همه چیز و بر همه جهات احاطه دارد و از توجّه شما به هر سوى آگاه است.

116) یهودیان و مسیحیان گفتند: خدا فرزندى براى خود برگرفته است. منزّه است او. بلکه آنچه در آسمان ها و زمین است از آنِ او، و همه چیز خاضع و فرمانبردار اوست. پس چگونه مى تواند فرزندى همسان خود داشته باشد ؟

117) خداوند آسمان ها و زمین را بى آن که الگویى داشته باشد پدید آورده است، و چون پیدایش چیزى را بخواهد، فقط به آن مى گوید: باش و آن چیز موجود مى شود.

118) و آنان که دانشى ندارند ( مشرکان ) گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى گوید یا ]از جانب او[ نشانه اى براى ما نمى آید ؟ پیش از آنان، یهودیان و مسیحیان نیز همین گونه سخن گفتند. دل هایشان همسان و اندیشه هایشان یکسان است. به راستى، ما نشانه هاى فراوانى را براى مردم آشکار ساخته ایم، ولى تنها اهل یقین از آنها بهره مى برند.

119) اى پیامبر، ما تو را به حق به رسالت فرستادیم تا به مؤمنان بشارت و به کافران هشدار دهى، و از تو درباره دوزخیان پرسشى نمى شود و تو بازخواست نخواهى شد.