13) ] ولى باید بدانند که [ اگر ما مى خواستیم همه را هدایت کنیم، هر فردى را به تناسب حال و به اندازه استعدادش هدایت مى کردیم ] تا هیچ کس از جن و انس به دوزخ درنیفتد [، ولى این سخن از جانب من تثبیت شده است که قطعاً دوزخ را از همه جنّیان و آدمیانى که شیطان را پیروى کنند، پر خواهم کرد.

14) پس شما کافران از آن رو که دیدار امروزتان را فراموش کردید و بدان بى اعتنا بودید، عذاب آتش را بچشید; ما نیز شما را به فراموشى سپرده بودیم و به نجات و سعادت شما که هم اکنون خواهان آنید، بى اعتنا بودیم. آرى، به آنچه مى کردید عذاب جاودانه را بچشید.

15) تنها کسانى به نشانه هاى ربوبیّت ما ایمان دارند که وقتى آن نشانه ها را به آنان یادآورى کنند، براى سجده به درگاه خدا بر زمین مى افتند و پروردگارشان را همراه با ثنایى شایسته و نیکو از هر بدى و کاستى پیراسته مى شمرند بى آن که ذره اى تکبّر ورزند.

16) پهلوهایشان از بسترها جدا مى شود و از خوابِ شبانه برمى خیزند و پروردگار خود را از روى بیم و امید مى خوانند و از آنچه روزیشان کرده ایم در راه خدا انفاق مى کنند.

17) به سزاى کارهایى که مى کردند، پاداشى فراتر از تصور آدمى به آنان داده مى شود و هیچ کس نمى داند چه چیزهایى که مایه سرور و چشم روشنى هر بیننده اى است، براى آنان نهان شده و ذخیره گشته است.

18) پس آیا کسانى که مؤمنند، همچون کسانى اند که فاسق و سرکش اند ؟ نه اینان برابر نیستند.

19) و امّا کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، براى آنان باغ هایى است که در آنها سکونت مى کنند. این عطایى است در برابر آنچه در دنیا انجام مى دادند.

20) و امّا کسانى که از فرمان خدا و پرستش او سربرتافته و رستاخیز را منکر شده اند، سزایشان آتش است. هرگاه بخواهند از آن بیرون بیایند، به آن بازگردانده مى شوند و به آنان گفته مى شود: بچشید عذاب آتش را، همان عذابى که پیوسته آن را دروغ مى شمردید.