11) اى کسانى که ایمان آورده اید، نعمت خدا را بر خود، به یاد آورید آن گاه که گروهى آهنگ آن کردند که به سوى شما دست دراز کنند و شما و آیینتان را نابود سازند، پس خداوند دستشان را از شما بازداشت. و از خدا پروا کنید و پیمان هاى او را نشکنید، و مؤمنان باید در امر دین و دنیاى خود تنها بر خدا توکل کنند ( امور خود را در تکوین و تشریع به او وانهند ).

12) و از سرگذشت بنى اسرائیل عبرت گیرید، زیرا خداوند از آنان پیمان گرفت که بر آیین الهى پایدار باشند، ما از میان آنان دوازده مهتر را که امر دین و دنیاى ایشان را تدبیر کنند برانگیختیم، و خدا گفت: من با شمایم، اگر نماز برپا دارید و زکات بدهید و به پیامبران من ایمان بیاورید و آنان را بزرگ دارید و یارى کنید و به خدا وامى نیکو دهید ( در راه خدا انفاق کنید ) قطعاً گناهانتان را از شما مى زدایم و شما را به بوستان هایى با درختانى انبوه که از زیر آنها جوى ها روان است درمى آورم. پس هر کس از شما بعد از این کافر شود، به یقین راه راست را گم کرده است.

13) پس به سبب این که پیمانشان را شکستند لعنتشان کردیم و دل هایشان را سخت و حق ناپذیر گردانیدیم، تا آن جا که سخنان خدا را با تفسیرهاى نادرست و دگرگون ساختن آنها تحریف کردند و بخشى از باورهاى دینى را که بدان یادآورى شده بودند به فراموشى سپردند، و تو اى پیامبر همواره بر گروهى خیانتکار از آنان آگاه مى شوى، مگر اندکى از آنان که اهل خیانت نیستند. پس از آنان درگذر و چشم پوشى کن که خداوند نیکوکاران را دوست مى دارد.