120) و گناهى را که بدىِ فرجام آن آشکار است و نیز گناهى را که ناخوشایندى عاقبتش نهان است وانهید. قطعاً کسانى که مرتکب گناه مى شوند، دیرى نمى گذرد که به همان چیزى که مرتکب شده اند سزا داده مى شوند.

121) و از آن دامى که به هنگام ذبحش نام خدا بر آن برده نشده است نخورید که آن فسق است و خروج از مرز الهى به شمار مى رود، و قطعاً شیاطین با رمز و اشاره بر افکار دوستانشان القا مى کنند که درباره یکسان بودن دام هاى مرده و ذبح شده با شما مجادله کنند، و اگر از آنان پیروى کنید و سخنشان را بپذیرید، قطعاً مشرک خواهید بود.

122) آیا کسى که مرده بود و ما او را به سبب ایمان حیات بخشیدیم و براى او نورى قرار دادیم که به وسیله آن در میان مردم حرکت کند مانند کسى است که حکایتش این است که در تاریکى هاى گمراهى به سر مى برد و از آن بیرون شدنى نیست ؟ این گونه براى کافران اعمالشان آراسته شده است.

123) و این گونه در هر شهرى سرانِ گنهکارش را پدید آوردیم تا در آن جا درباره رسالت پیامبر و آیات الهى نیرنگ زنند، ولى جز به خود نیرنگ نمى زنند و این حقیقت را درنمى یابند.

124) و چون براى سران گناه پیشه نشانه اى بر رسالت پیامبر بیاید مى گویند: ما هرگز ایمان نمى آوریم تا این که مانند رسالتى که به پیامبران خدا داده شده به ما نیز داده شود. ]به آنان بگو:[ خدا از هر کسى بهتر مى داند که رسالتش را کجا قرار دهد و آن را به چه کسى عطا کند. به زودى گنهکاران را به سزاى نیرنگ هایى که مى زدند ذلتى از نزد خدا و عذابى سخت خواهد رسید.