121) کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده ایم حالى که آن را آن گونه که بایسته تلاوت است تلاوت مى کنند، به قرآن ایمان مى آورند، و کسانى که بدان کفر ورزند خود زیانکار خواهند بود.

122) اى بنى اسرائیل، نعمت مرا که به شما ارزانى کردم به خاطر داشته باشید، و یاد کنید که من شما را با دادنِ نعمت هاى فراوان بر سایر امّت ها برترى بخشیدم.

123) و بترسید از روزى که هیچ کس چیزى از عذاب را از دیگرى کفایت نمى کند و در برابر عذاب فدیه اى از او پذیرفته نمى شود و شفاعتى سودش نمى دهد و یارى نمى شوند.

124) و چون ابراهیم را پروردگارش به کارهایى که او را بدانها امر فرمود بیازمود و وى را به انجام آنها موفق ساخت، گفت: من تو را پیشواى مردم قرار خواهم داد. ابراهیم گفت: آیا از فرزندان من نیز کسى را پیشواى مردم قرار مى دهى ؟ فرمود: امامت، عهدِ من است، و عهدِ من به کسانى از فرزندان تو که ستمکارند نمى رسد.

125) و یاد کن زمانى را که آن خانه ( کعبه ) را بازگشتگاهى براى مردم و مکانى امن قرار دادیم، پس براى انجام مراسم حج به آن جا بروید و از مقام ابراهیم جایگاهى براى دعا برگزینید. و به ابراهیم و اسماعیل فرمودیم: خانه ام را ویژه عبادت سازید و آن را به طواف کنندگان و معتکفان و نمازگزارانِ رکوع کننده و سجده کننده اختصاص دهید.

126) و یاد کن زمانى را که ابراهیم گفت: پروردگارا، این سرزمین را شهرى امن قرار ده، و از مردمش کسانى را که به خدا و روز قیامت ایمان آورده اند، از میوه ها و محصولات روزى عطا فرما. پروردگارش گفت: ولى هر که کافر شود، به او اندک بهره اى مى دهم، سپس او را به اجبار به سوى عذاب آتش خواهم برد، و آن بد بازگشتگاهى است.