123) چرا هراس به دل راه دادید و براى حضور در پیکار اُحُد سستى کردید، با این که خدا شما را در جنگ بدر به رغم این که در برابر دشمن ناتوان بودید، پیروز کرد ؟ پس، از عذاب خدا پروا کنید، باشد که او را سپاس بگزارید.

124) اى پیامبر، یاد کن هنگامى را که به مؤمنان مى گفتى: آیا براى شما کافى نیست که پروردگارتان شما را با سه هزار از فرشتگان فرود آمده و حاضر در معرکه نبرد یارى کند ؟

125) چرا، البته این تعداد فرشته کافى است. و مى گفتى: اگر شکیبایى کنید و تقوا پیشه سازید و دشمنان هم اکنون در رسند و بر شما هجوم آورند، پروردگارتان شما را با پنج هزار از فرشتگان که بر خود علامت نهاده اند یارى مى دهد.

126) البته خداوند فرشتگان را براى جهاد با کافران فرو نفرستاد، بلکه آنها را فرو فرستاد تا براى شما نوید پیروزى باشند و دل هایتان به امداد الهى آرام گیرد. پس بدانید که پیروزى جز از جانب خداى شکست ناپذیرِ حکیم نیست.

127) آرى، خدا شما را در جنگ بدر پیروز کرد تا کافران را دچار کاستى کند و ناتوانشان سازد، یا آنان را خوار کند و به خشم آورد تا ناکام باز گردند.

128) از این کار چیزى در اختیار تو نبود تا به هنگام پیروزى ستایش شوى و به هنگام شکست سرزنش گردى، بلکه کارها به دست خدا انجام مى گیرد. او شما را پیروز کرد تا اگر مشرکان به سوى خدا بازگشتند، خدا نیز به سوى ایشان باز گردد و بر آنان رحمت آورد، و اگر بر کفر پایدارى کردند، آنها را عذاب کند، چرا که آنان ستمگرندو ستمگران سزاوار عذابند.

129) و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آنِ خداست، هر که را بخواهد مى آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى کند، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

130) اى کسانى که ایمان آورده اید، ربا را که با کاسته شدن اموال مردم به چندین و چند برابر افزایش مى یابد، مخورید و از خدا پروا کنید، باشد که نیکبخت شوید.

131) و از آتشى که براى کافران آماده شده است بترسید.

132) و خدا و پیامبر را فرمان برید، باشد که مورد رحمت قرار گیرید.