9) به راستى این قرآن به آیینى که از همه آیین ها استوارتر و جامع تر است هدایت مى کند، و به آن مؤمنانى که کارهاى شایسته مى کنند نوید مى دهد که براى آنان پاداشى بزرگ خواهد بود،

10) و این که براى کسانى که به جهان آخرت ایمان ندارند عذابى دردناک آماده ساخته ایم.

11) و انسان همان گونه که خیر و نیکى را مى طلبد و براى آن تلاش مى کند شر و بدى را نیز مى طلبد، چرا که او شتابزده است و بى آن که بیندیشد و خیر و شرّ خویش را بشناسد، شتابان در پى خواسته هاى نفسانى خود مى رود.

12) ما شب و روز را دو نشانه توحید قرار داده ایم، شب را که خود نشانه اى است تاریک ساخته و روز را که نشانه اى دیگر است روشن و روشنى بخش گردانده ایم تا شما در پرتو آن روزى خود را که تفضّلى از جانب پروردگارتان است بجویید و شماره سال ها و حساب اوقات را بدانید، و هر چیزى را در آفرینش به خوبى مشخّص ساخته ایم.

13) و کارهاى نیک و بد هر انسانى را که تعیین کننده سرنوشت اوست براى همیشه به گردن وى آویخته ایم و روز قیامت براى او کارنامه اى بیرون مى آوریم که آن را به صورت گشوده دیدار مى کند.

14) به او مى گویند: کارنامه ات را بخوان، همین بس که امروز خود حسابرس کارهاى خویش باشى.

15) هر که هدایت یافت تنها به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد تنها به زیان خود گمراه شده است، و هیچ گنهکارى بار گناه دیگرى را بر دوش نمى گیرد، و ما هیچ امّتى را پیش از آن که پیامبرى به سویشان بفرستیم به عذاب هاى دنیوى عذاب نکرده ایم.

16) و چون زمان آن فرا رسد که دیارى را نابود کنیم، بر نعمت توانگران و مرفّهان آن مى افزاییم و آنان با سرمستى بندگى خدا را رها مى کنند و در آن دیار به فسق و فجور مى پردازند، در نتیجه آن سخن ( وعده عذاب ) درباره آنان تحقق مى یابد و آن جا را به کلّى نابود مى کنیم.

17) چه بسیار امّت هایى را که پس از نوح هلاک کردیم، و همین بس که پروردگارت به گناهان بندگانش آگاه و بیناست.