2) این آیاتى که در این سوره نازل خواهد شد، و آیاتى که پیش تر نازل شده است، همه آیات این کتابند که آسمانى بودن آن به خوبى آشکار است.

3) اى پیامبر، بیم آن مى رود که تو جان خود را از غم این که مشرکانِ قوم تو به قرآن ایمان نمى آورند از دست بدهى!

4) اگر بخواهیم، آیتى مقهورکننده از آسمان بر آنان فرو مى فرستیم; در نتیجه چنان در برابر آن خاضع مى شوند که گردن هایشان فرو مى افتد.

5) آنان چنانند که هیچ تذکّر جدیدى از سوى خداى رحمان برایشان نمى آید مگر این که از آن رویگردانند.

6) بى گمان آنان آیات الهى را دروغ شمرده اند، و به زودى اخبار آنچه به مسخره اش مى گرفتند، به آنان خواهد رسید و به سزاى تکذیب آیات الهى، عذاب هایى را در دنیا و کیفرهایى را در آخرت خواهند چشید.

7) چرا بر تکذیب آیات الهى و اعراض از آنها اصرار مىورزند ؟ مگر به زمین نظر نکرده اند که چه بسیار گیاهانى که همه جفت هایى زیبا هستند در آن رویانده ایم ؟

8) قطعاً در این که خدا گیاهان را جفت آفریده تا به هدفى که دارند برسند، نشانه اى است بر این که آدمیان را به حال خود رها نمى کند; آنان را ] با فرستادن پیامبران و کتاب هاى آسمانى [ به راه سعادتشان هدایت مى کند، ولى بیشترشان ایمان نمى آورند.

9) به یقین پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیرى که تکذیب کنندگان را مجازات مى کند، و اوست آن رحمتگرى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم را هدایت کند و هدایت یافتگان را نجات بخشد.

10) و یاد کن هنگامى را که پروردگارت موسى را ندا در داد که به سوى آن قوم ستم پیشه برو، قومى که با شرکورزى و شکنجه بنى اسرائیل ستم روا داشتند.

11) به سوى قوم فرعون برو، و به آنان بگو که آیا پروا نمى کنند و از ستمکارى باز نمى ایستند ؟

12) موسى گفت: پروردگارا، مى ترسم مرا تکذیب کنند و پیامم را دروغ شمرند.

13) و سینه ام ] بر اثر تکذیبشان [ تنگ مى شود، و زبانم باز نمى شود تا بتوانم به خوبى از رسالت خود دفاع کنم، پس فرشته وحى را به سوى هارون بفرست و او را یاور من گردان.

14) و آنان بر من به سبب کشتن آن مردِ قبطى ادعاى جرم دارند و مى ترسم مرا به قصاص او بکشند.

15) خدا گفت: نه، تو را نخواهند کشت. پس هارون را به یارى موسى فرستاد و فرمود: هر دو با معجزاتى که به شما داده ام به سوى فرعونیان بروید، که ما نزد شما و آنان حاضریم و سخنانتان را مى شنویم.

16) پس بر فرعون درآیید و بگویید: ما فرستاده پروردگار جهان هاییم.

17) و این پیام را براى تو آورده ایم که بنى اسرائیل را آزاد کن تا همراه ما به سرزمین قدس رهسپار شوند.

18) فرعون گفت: آیا تو را آن گاه که کودکى خردسال بودى در میان خود تربیت نکردیم ؟ و تو چند سالى از عُمرت را در جمع ما بسر بردى.

19) و سرانجام کار خودت را که کارى بس نادرست بود کردى، و کسى را از ما کشتى و نعمت هاى مرا کفران کردى.