129) شما هرگز نمى توانید میان زنان عدالت را به طور کامل اجرا کنید، هر چند بر آن کوشا و حریص باشید. پس نباید همه میل خود را به یکى از آنان معطوف دارید و دیگرى را بلاتکلیف ـ که نه چون شوهرداران است و نه بى شوهران که بتواند همسرى گیرد ـ به خود وانهید. و اگر میان خود صلح و سازش برقرار کنید و تقوا پیشه سازید، خداوند آمرزش و رحمتش را بر شما مى گستراند که خدا آمرزنده و مهربان است.

130) و اگر زن و شوهر به طلاق از یکدیگر جدا شدند، بیمى از درماندگى به خود راه ندهند، زیرا خداوند آن دو را به گشایش خویش بى نیاز خواهد ساخت، که خدا بخششى بى پایان دارد و کارهایش همه از روى حکمت است،

131) زیرا آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آنِ خداست. ما به کسانى که پیش از شما به آنان کتاب آسمانى داده شده و به شما سفارش کردیم که از خدا پروا کنید و در همسردارى حقوق یکدیگر را رعایت نمایید. و اگر با کفرورزى به ترک تقوا کشیده شدند، خدا به شما و تقوایتان نیازى ندارد، چرا که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آنِ اوست و خدا بى نیاز و ستوده است.

132) و از آنِ خداست آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است و خدا براى اداره امور بندگان بس است.

133) اى مردم، اگر خدا بخواهد، شما را وامى نهد و مردمى دیگر مى آورد که فرمان او را اطاعت کنند، و خدا بر این کار تواناست.

134) هر کس پاداش ( نیکبختى ) دنیا را مى خواهد باید به دین خدا گرایش یابد، زیرا پاداش دنیا و آخرت نزد خداست، و خدا شنوا و بیناست.