133) و پروردگار تو بى نیاز و داراى رحمت است و اگر بخواهد شما را از میان مى برد، زیرا به شما نیازى ندارد. و پس از شما، به رحمت خود، آنچه بخواهد جایگزین مى کند، همان گونه که شما را به رحمت خود از نسل مردمى دیگر پدید آورد.

134) بى گمان، آنچه در مورد قیامت به شما وعده داده اند آمدنى است، و شما نمى توانید خدا را از آوردن آن ناتوان سازید.

135) به مشرکان بگو: اى قوم من، براساس حالت و وضعیتى که دارید عمل کنید که من نیز بر آنچه هستم پایدارم و عمل مى کنم، و دیرى نمى گذرد که بدانید فرجام نیک این سراى از آنِ کیست. حقیقت این است که ستمکاران ( مشرکان ) نیکبخت نخواهند شد.

136) مشرکان از کشت ها و دام ها که خدا پدید آورده است سهمى را براى او مقرر مى داشتند و براساس پندار خود مى گفتند: این سهمِ خدا و این سهمِ بت هاى ماست که شریکان خدایند. آنان چنین حکم مى کردند که آنچه مال شریکان است به خدا نمى رسد و آنچه از آنِ خداست به شریکانشان مى رسد. راستى این بد حکمى است که مى کنند.

137) و بدین سان معبودانِ اهل شرک دل هاى مشرکان را به تسخیر خود درآوردند و براى بسیارى از مشرکان کشتن فرزندانشان را بر آستانِ آن خدایان آراستند تا آنان را تباه سازند، و آیین درستى را که برایشان مقرر شده بود با آمیختن به امورى باطل بر آنان پوشیده دارند. و اگر خدا مى خواست چنین نمى کردند. پس اى پیامبر، آنان را با دروغ هایى که مى پردازند رها کن.