132) و به موسى گفتند: هر افسونى را که به گمان خود معجزه مى پندارى براى ما بیاورى تا ما را به وسیله آن جادو کنى ما به تو ایمان نخواهیم آورد.

133) پس بر آنان طوفان آب و ملخ ها و کَنَه ها و غوک ها و خون را که نشانه هایى روشن بودند و جداى از یکدیگر رخ مى نمودند فرستادیم، ولى آنان تکبّر ورزیدند و به موسى ایمان نیاوردند و قومى گناه پیشه بودند.

134) و هرگاه یکى از آن عذاب ها بر آنان فرود مى آمد مى گفتند: اى موسى، به پیمانى که پروردگارت نزد تو دارد که دعایت را مستجاب مى کند، براى ما از او درخواست کن. قطعاً اگر این عذاب را از ما بردارى به تو ایمان مى آوریم و بنى اسرائیل را رها مى کنیم تا با تو رهسپار شوند.

135) و چون عذاب را از آنان برمى داشتیم و آنان به پایان مهلتى که براى وفا به پیمانشان تعیین شده بود مى رسیدند، بى آن که انتظار رود پیمان خود را مى شکستند.

136) پس، از آنان انتقام گرفتیم و آنان را در دریا غرق کردیم بدین سبب که آیات ما را دروغ انگاشتند و از آنها غفلت ورزیدند.

137) و به آن مردمى که پیوسته ضعیف و ناتوان نگاه داشته مى شدند، مشرق ها و مغرب هاى سرزمین قدس را که در آن برکت بخشیده بودیم، به میراث دادیم، و قضا و وعده نیکوى پروردگارت براى بنى اسرائیل به پاس صبرى که پیشه کردند، تحقق یافت، و قصرها و کاخ هایى را که فرعون و قومش ساخته بودند و باغ هایى را که با داربست ها برافراشته بودند، ویران کردیم.