----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
انتخاب آيه : انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی انتخاب متن فارسی :
انعام
جزء : هشتم
وَ لِکُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّکَ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ132وَ رَبُّکَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْکُمْ وَ يَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِکُمْ ما يَشاءُ کَما أَنْشَأَکُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرينَ133إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزينَ134قُلْ يا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلي‏ مَکانَتِکُمْ إِنِّي عامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَکُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ135وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصيباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَکائِنا فَما کانَ لِشُرَکائِهِمْ فَلا يَصِلُ إِلَي اللَّهِ وَ ما کانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلي‏ شُرَکائِهِمْ ساءَ ما يَحْکُمُونَ136وَ کَذلِکَ زَيَّنَ لِکَثيرٍ مِنَ الْمُشْرِکينَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَ لِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دينَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما يَفْتَرُونَ137
ترجمه جناب آقاي صفوي
132) و براى هر یک از آن دو گروه ( آدمیان و جنیان ) درجاتى برخاسته از کردارشان خواهد بود، و پروردگارت از کارهایى که مى کنند بى خبر نیست.

133) و پروردگار تو بى نیاز و داراى رحمت است و اگر بخواهد شما را از میان مى برد، زیرا به شما نیازى ندارد. و پس از شما، به رحمت خود، آنچه بخواهد جایگزین مى کند، همان گونه که شما را به رحمت خود از نسل مردمى دیگر پدید آورد.

134) بى گمان، آنچه در مورد قیامت به شما وعده داده اند آمدنى است، و شما نمى توانید خدا را از آوردن آن ناتوان سازید.

135) به مشرکان بگو: اى قوم من، براساس حالت و وضعیتى که دارید عمل کنید که من نیز بر آنچه هستم پایدارم و عمل مى کنم، و دیرى نمى گذرد که بدانید فرجام نیک این سراى از آنِ کیست. حقیقت این است که ستمکاران ( مشرکان ) نیکبخت نخواهند شد.

136) مشرکان از کشت ها و دام ها که خدا پدید آورده است سهمى را براى او مقرر مى داشتند و براساس پندار خود مى گفتند: این سهمِ خدا و این سهمِ بت هاى ماست که شریکان خدایند. آنان چنین حکم مى کردند که آنچه مال شریکان است به خدا نمى رسد و آنچه از آنِ خداست به شریکانشان مى رسد. راستى این بد حکمى است که مى کنند.

137) و بدین سان معبودانِ اهل شرک دل هاى مشرکان را به تسخیر خود درآوردند و براى بسیارى از مشرکان کشتن فرزندانشان را بر آستانِ آن خدایان آراستند تا آنان را تباه سازند، و آیین درستى را که برایشان مقرر شده بود با آمیختن به امورى باطل بر آنان پوشیده دارند. و اگر خدا مى خواست چنین نمى کردند. پس اى پیامبر، آنان را با دروغ هایى که مى پردازند رها کن.

145
145