15) آرى، دستاوردِ مردمان به هدر نمى رود; هر کس کار شایسته کند به سود خویش کرده، و هر کس بدى کند به زیان خویش مرتکب شده است; سپس به سوى پروردگارتان باز گردانده مى شوید و براساس کردارتان سزا خواهید دید.

16) و از این روست که ما براى آدمیان دین را مقرّر داشتیم و به بنى اسرائیل تورات و تکالیف مقرر شده در کتاب الهى و نبوّت عطا کردیم و از چیزهاى پاکیزه ( همچون ( مَنّ ) و ( سَلوى ) ) به آنان روزى دادیم و آنان را بر جهانیان برترى بخشیدیم.

17) و به آنان دلایلى روشن که راه خدا را مى نمود و هر شبهه اى را در امر دین مى زدود عطا کردیم، ولى آنان راه تفرقه را پیمودند و در امر دین دستخوش اختلاف شدند، آن هم پس از آن که دانش دین برایشان حاصل شده بود، ولى به خاطر برترى جویى و ستمى که میانشان بود به اختلاف و تفرقه روى آوردند. به یقین پروردگارت روز قیامت میانشان درباره آنچه بر سرش اختلاف مى کردند داورى خواهد کرد.

18) سپس تو را ـ اى پیامبر ـ در امر دین بر طریقه خاصى که آیین اسلام است، نهادیم. بنابراین از آن پیروى کن و از خواسته هاى کسانى که نمى دانند پیروى مکن.

19) زیرا آنان هرگز تو را از نیازى که به خدا دارى ذره اى کفایت نمى کنند. کسانى که پیرو هواى خویشند و دین گریزند ستمکارند و ستمکاران سرپرستان یکدیگرند و خدا عهده دار امورشان نیست، خدا تنها سرپرستى تقواپیشگان را که از آیین او پیروى مى کنند برعهده مى گیرد.

20) این آیینى که براى تو مقرّر کردیم مشتمل بر احکامى است که براى مردم مایه بینش ها و براى کسانى که ایمان دارند و راه یقین را مى پویند مایه هدایت و رحمت است.

21) آیا کسانى که مرتکب کارهاى ناروا شده اند پنداشته اند که آنان را مانند کسانى قرار مى دهیم که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، به گونه اى که زندگى و مرگشان با زندگى و مرگ آنان یکسان باشد ؟ بد داورى مى کنند.

22) و خداوند آسمان ها و زمین را به حق ( نه بیهوده و بى هدف ) آفریده، و آنها را براساس عدالت استوار ساخته است تا هر کسى در برابر آنچه به دست آورده است سزا داده شود، و بر آنان ستم نمى رود.