142) آیا گمان کرده اید که چون به دین حق گرویده اید همواره بر دشمنانتان پیروز مى شوید، و پنداشته اید بى آنکه آزمون شوید به بهشت مى روید، در حالى که خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپیشگان را مشخص نکرده است ؟

143) شما مرگ در راه خدا را پیش از این که با آن روبه رو شوید، آرزو مى کردید، ولى در جنگ اُحُد آن را حاضر یافتید و در حالى که آن را مى نگریستید به آن تن ندادید.

144) آیا شایعه کشته شدن پیامبر شما را از جنگ رویگردان ساخت ؟ بدانید که محمد جز فرستاده اى که پیش از او نیز پیامبران آمدند و درگذشتند، نیست. آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، به عقب باز مى گردید و از دین خدا روى برمى تابید ؟ هر کس از آیین خدا روى برتابد، بداند که اندک زیانى به خدا نمى رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلکه در میان شما سپاسگزارانى نیز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد.

145) هیچ کس را نشاید که جز به اذن خدا بمیرد. خداوند مرگ را سرنوشتى معین شده، قرار داده است. هر کس در پى پاداش دنیا باشد از آن به او مى دهیم، و هر کس پاداش آخرت جوید از آن به وى مى دهیم، و پاداش سپاسگزارانى را که خداجویند به زودى خواهیم داد.

146) و چه بسیار پیامبرانى که انبوهى از مردان الهى همراه آنان پیکار کردند و در برابر گزندهایى که در راه خدا به آنان رسید، سستى نکردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند، بلکه شکیبایى کردند و خدا شکیبایان را دوست مى دارد.

147) و آنان سخنشان جز این نبود که گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زیاده روى ما در کارمان را بر ما ببخشاى و گام هایمان را استوار بدار و ما را بر مردم کفرپیشه پیروز گردان.

148) پس خداوند پاداش دنیا و پاداش نیکوى آخرت را به آنان عطا کرد، چرا که نیکوکار بودند، و خدا نیکوکاران را دوست مى دارد.