13) پس اگر ] با وجود این دلایل روشن [ از پذیرش دعوت تو روى برتافتند به آنان بگو: من شما را به صاعقه اى همچون صاعقه قوم عاد و ثمود هشدار مى دهم.

14) آن گاه که پیامبرانشان از پیش رو و از پشت سرشان به سویشان آمدند ( با روش هاى گوناگون آنان را فراخواندند ) که جز خدا را نپرستید. آنان در پاسخ گفتند: اگر پروردگار ما مى خواست پیامبرى بفرستد، قطعاً فرشتگانى فرو مى فرستاد، اکنون که فرشته اى به رسالت نیامده است، ما به آنچه شما بدان فرستاده شده اید، کافریم.

15) امّا قوم عاد، به ناروا در زمین گردنکشى کردند و گفتند: چه کسى از ما نیرومندتر است ؟ آیا ندانسته اند که خداوندى که خلقشان کرده از آنان نیرومندتر است ؟ ] آنان تکبر مىورزیدند [ و نشانه هاى ما را انکار مى کردند.

16) پس در روزهایى شوم تندبادى سوزان بر آنان فرستادیم تا در زندگى دنیا عذاب ذلّت و خوارى را به آنان بچشانیم و قطعاً عذاب آخرت خوارکننده تر است و آنان از سوى هیچ کس یارى نخواهند شد.

17) و اما ثمودیان، پس ما آنان راه نمودیم ولى آنان کوردلى را بر هدایت ترجیح دادند، پس به سزاى گناهانى که مرتکب مى شدند صاعقه اى آسمانى که عذاب ذلّت را در پى داشت، آنان را فرو گرفت.

18) و از میان قوم عاد و ثمود کسانى را که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند از عذاب رهانیدیم.

19) و یاد کن روزى را که دشمنان خدا گردآورى شده و به سوى آتش رانده شوند; پس در این کوچ، گروه هاى اول از حرکت باز داشته مى شوند تا گروه هاى بعدى به آنان برسند و پراکنده نباشند.

20) تا چون به آتش رسند، گوش و چشم و پوستشان به آنچه انجام مى دادند، بر ضدّشان گواهى مى دهند.