13) اى مردم، ما شما را از یک مرد و یک زن ( آدم و حوّا ) آفریدیم; بنابراین هیچ تیره و قبیله اى در آفرینش بر دیگرى برترى ندارد; ما شما را به صورت تیره هاى گوناگون و قبیله هاى مختلف قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید نه آن که به نژادپرستى روى آورید و به نژاد و تیره خود افتخار کنید و هر ملّتى خود را از دیگر ملّت ها گرامى تر بداند; به یقین گرامى ترین شما نزد خدا با تقواترین شماست. خداست که معیار برترى انسان ها را معین مى کند، چرا که او به حقایق امور دانا و آگاه است.

14) دسته اى از این اعراب بادیه نشین گفتند ایمان آوردیم. اى پیامبر، به آنان بگو: شما ایمان نیاورده اید، بلکه بگویید: اسلام آوردیم. هنوز ایمان در دل هاى شما راه نیافته است; ولى اگر خدا و پیامبرش را فرمان برید، از پاداش اعمالتان چیزى نمى کاهد، زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.

15) مؤمنان کسانى اند که به یکتایى خدا ایمان آورده و رسالت فرستاده او را باور کرده و در آنچه بدان گرویده اند تردید نکرده اند، و با مال و جانشان در راه خدا تلاش نموده اند ( براى رضاى خدا وظایف مالى و بدنى خود را انجام داده اند ). تنها اینانند که در ادّعاى ایمان راست مى گویند.

16) به این بادیه نشینان بگو: آیا خدا را از ایمان و دیندارى خود خبر مى دهید، در حالى که خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمین است مى داند، و خدا به هر چیزى داناست.

17) بر تو منّت مى نهند که اسلام آورده اند. به آنان بگو: بر من منّت نگذارید که اسلام آورده اید، بلکه خدا بر شما منّت دارد که شما را به ایمان هدایت کرده است اگر در ادّعاى ایمان راستگو باشید.

18) همانا خداست که نهان آسمان ها و زمین را مى داند، و خدا به آنچه مى کنید بیناست.