2) و سوگند به ماه چون از پى خورشید رَود ،

3) و سوگند به روز چون زمین را روشن کند ،

4) و سوگند به شب چون زمین را فرا گیرد ،

5) و سوگند به آسمان و به آن مقتدرى که آن را بنا کرد ،

6) و سوگند به زمین و به آن قدرتى که آن را بگسترد ،

7) و سوگند به نفس آدمى و آن قدرتمند حکیمى که آن را موزون ساخت و سامان بخشید ،

8) و گنهکارى و تقواپیشگى اش را به آن الهام کرد ،

9) به همه اینها سوگند که هر کس نفس خود را به وسیله تقوا رشد داد به سعادت رسید .

10) و هر کس آن را با گناه پرورید ناکام ماند .

11) به فرجام ثمودیان بنگرید تا عاقبت گناه را دریابید . قوم ثمود در اثر طغیانشان پیام الهى را دروغ انگاشتند .

12) آن گاه که تیره بخت ترینشان برانگیخته شد تا ناقه الهى را پى کند .

13) پس صالح فرستاده خدا به آنان ابلاغ کرد که ناقه خدا و آب خوردنش را واگذارید و مانع آن نشوید .

14) ولى قومش او را تکذیب کردند و ناقه را کشتند; پس پروردگارشان آنان را به سزاى گناهشان به عذابى فرو گرفت و با خاک یکسانشان ساخت .

15) و از فرجام کارى که کرد باکى ندارد .

2) و سوگند به روز آن گاه که پدیدار گردد ،

3) و سوگند به آن قدرتى که نر و ماده را آفرید ،

4) که تلاش هاى شما گوناگون است .

5) امّا آن کس که براى رضاى خدا از مال خود بخشید و تقوا پیشه کرد ،

6) و نیکوترین وعده خدا را در مورد انفاق کنندگان راست شمرد ،

7) به زودى او را در اثر کارهاى شایسته اى که انجام مى دهد براى ورود به بهشت آماده خواهیم ساخت و به آسایش و زندگى آسوده مى رسانیم .

8) و امّا آن کس که از بخشش مال خود بخل ورزید و با گردآورى ثروت در پى توانگرى بود ،

9) و نیکوترین وعده خدا را دروغ شمرد ،

10) به زودى او را براى دشوارى و عذاب آماده خواهیم ساخت .

11) و آن گاه که بمیرد و به هلاکت افتد ، ثروتش براى او کارساز نیست .

12) ما این حقایق را براى راهنمایى مردم بیان مى کنیم ، چرا که راهنمایى بندگان تنها برعهده ماست .

13) و همانا جهان آخرت و سراى نخستین از آنِ ماست .

14) بدین سبب شما را از آتشى که زبانه مى کشد ، بیم دادم .