----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
انتخاب آيه : انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی انتخاب متن فارسی :
آل عمران
جزء : چهارم
ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْکُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُعاساً يَغْشي‏ طائِفَةً مِنْکُمْ وَ طائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَلْ لَنا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْ‏ءٍ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ في‏ أَنْفُسِهِمْ ما لا يُبْدُونَ لَکَ يَقُولُونَ لَوْ کانَ لَنا مِنَ الْأَمْرِ شَيْ‏ءٌ ما قُتِلْنا هاهُنا قُلْ لَوْ کُنْتُمْ في‏ بُيُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذينَ کُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلي‏ مَضاجِعِهِمْ وَ لِيَبْتَلِيَ اللَّهُ ما في‏ صُدُورِکُمْ وَ لِيُمَحِّصَ ما في‏ قُلُوبِکُمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ154إِنَّ الَّذينَ تَوَلَّوْا مِنْکُمْ يَوْمَ الْتَقَي الْجَمْعانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطانُ بِبَعْضِ ما کَسَبُوا وَ لَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَليمٌ155يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَکُونُوا کَالَّذينَ کَفَرُوا وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ کانُوا غُزًّي لَوْ کانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذلِکَ حَسْرَةً في‏ قُلُوبِهِمْ وَ اللَّهُ يُحْيي‏ وَ يُميتُ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ156وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ157
ترجمه جناب آقاي صفوي
154) سپس بعد از آن اندوه، آرامشى که خوابى سبک را در پى داشت بر شما نازل کرد، ولى تنها گروهى از شما را فراگرفت، و گروهى دیگر که از فرار خود پشیمان نشده بودند و به سوى پیامبر بازنگشتند و تنها حفظ جانشان براى آنان اهمیت داشت، آرامشى نیافتند و از بیم و هراس چشم بر هم ننهادند. آنان درباره خدا، همچون گمان دوران جاهلیت، گمانى نادرست بردند و گفتند: آیا چیزى از این کار ( پیروزى در جنگ ) از آنِ ما هست ؟ مگر نه این است که پیروان حق باید پیروز باشند ؟ بگو: کارها همه از آنِ خدا و در اختیار اوست. آنان در دل هایشان اندیشه هایى را نهان مى دارند که براى تو آشکار نمى کنند و مى گویند: اگر چیزى از این کار از آنِ ما بود، در این جا کشته نمى شدیم. بگو: اگر در خانه هایتان هم بودید، کسانى که کشته شدن بر آنان نوشته شده بود، به سوى آرامگاه هاى خود بیرون مى رفتند، تا کارهایى که باید، انجام گیرد و تا خدا آنچه را که در سینه هاى شماست بیازماید و آنچه از ایمان و کفر در دل هاى شماست خالص گرداند، و خدا به راز سینه ها داناست.

155) کسانى از شما که روز برخورد آن دو گروه ( مؤمنان و مشرکان ) در میدان اُحُد، روى برتافتند و گریختند، تنها شیطان آنان را به سبب برخى از گناهانى که مرتکب شده بودند، لغزانید. ولى خدا از آنان درگذشت، چرا که خدا آمرزنده و بردبار است.

156) اى کسانى که ایمان آورده اید، مانند کسانى نباشید که کافر شدند و درباره برادرانشان ـ هنگامى که به سفر رفتند یا پیکارگر بودند پس مردند یا کشته شدند ـ گفتند: اگر نزد ما بودند نمى مردند و کشته نمى شدند. این اندیشه نادرست در نظر آنان به صورت یک واقعیت جلوه مى کند، تا خداوند آن را در دل هایشان مایه حسرت و اندوه قرار دهد و به وسیله آن رنجشان دهد. و خداست که حیات مى بخشد و مى میراند، و خدا به آنچه مى کنید بیناست.

157) و اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، قطعاً خدا شما را مى آمرزد و در پرتو رحمت خویش مى آورد، و به یقین آمرزش و رحمتى که از جانب خداست، از مال و ثروتى که آنان جمع آورى مى کنند بهتر است.

70
70