تاریخ نگارش : پنجم دي 1391

تو بودی.
مرضیه علمدار .ب

براستی که بودن تو جانشین همه ی نبودن هاست اگر ... نزدیک بودنت را درک کنیم

من یادم نیست ولی ... میدونم اونی که منو آفرید و چقدر هم زیبا آفرید ...تو بودی.
درسته که خیلی وقتا یادم رفته اونی که از روز اول بهم روزی داد و تربیتم کرد ... تو بودی
اونی که بهم غذا داد و با اینکه فکر می کردم آب و غذاست که سیرم می کنه اما سیرابم کرد ... تو بودی
با اینکه خیلی بزرگ بودی و اصلا نیازی به من نداشتی اما... اونی که منو به خودش نزدیک کرد و پیش خودش جا داد تو بودی.
با اینکه گناه من تو رو کوچیک نمی کرد و در برابر عظمت تو هیچ بود اما... اونی که منو نگه داشت و در برابر همه چیز کفایتم کرد ... تو بودی.
تو بودی که در برابر حماقتها و عصیان هایم باز منو طرد نکردی و مسیر بازگشت رو نشونم دادی.
با اینکه فکر می کردم اینقدر بزرگ شدم که میتونم مواظب خودم باشم اما... اونی که در همه حال مواظبم بود و حمایتم کرد ... تو بودی.
با اینکه فکر می کردم با دانش و مقام و ثروت می تونم پیش همه عزیز باشم و سربلند ، اما اونی که بهم عزت داد و بی نیازم کرد ... تو بودی.
تو ما را در این نا کجا آباد رها نکردی و همواره نگرانمان بودی.
می بینی چطور می خوام با همه ی کوچکیم یه جوری بهت وصل بشم وتو... از این ارتباط و اتصال استقبال می کنی و اصلا خودت به این کار تشویقم می کنی.
براستی که بودن تو جانشین همه ی نبودن هاست اگر ... نزدیک بودنت را درک کنیم .
ای فریاد رس خوب من
منو از آتش بی تو زیستن نجات بده.