157) مؤمنان کسانى اند که از این فرستاده، پیامبرِ درس ناخوانده که اهل کتاب او را نزد خود با همین نام و نشان در تورات و انجیل نوشته مى یابند، پیروى مى کنند. مى یابند که آنان را به کار پسندیده فرمان مى دهد و از کار ناپسند بازشان مى دارد و پاکیزه ها را براى آنان حلال و پلیدها را بر آنان حرام مى کند، و بار گرانشان را از دوششان برمى دارد و بندها و زنجیرهایى را که بر آنان تحمیل شده است از آنان فرو مى گذارد. پس کسانى که به او ایمان آورده و او را بزرگ داشته و یارى اش کرده اند و از قرآن، این کتاب روشنگرى که از جانب خدا نازل شده و قرین او و گواه راستگویى اوست پیروى نموده اند آنان نیکبخت خواهند بود.

158) بگو: اى مردم، من فرستاده خدا به سوى همه شما هستم، خدایى که فرمانروایى آسمان ها و زمین از آنِ اوست. معبودى شایسته پرستش جز او نیست. زنده مى کند و مى میراند. پس به خدا و رسول او ـ آن پیامبر درس ناخوانده که خود به خدا و سخنان او ایمان دارد ـ ایمان بیاورید و از او پیروى کنید، باشد که به نیکبختى سراى آخرت راه یابید.

159) و از قوم موسى گروهى بودند که به وسیله حق مردم را راه مى نمودند و به وسیله آن میان خویش به عدالت رفتار مى کردند.