17) خداوند در همه حال از کارهاى ناروا و آنچه مشرکان درباره او مى پندارند منزّه است. پس تسبیح و تنزیه خداى را آن گاه که به شب درمى آیید و آن گاه که وارد بامداد مى شوید.

18) ستایش خداى را در آسمان ها و زمین، و تسبیح و تنزیه او را به هنگام عصر و آن گاه که به نیمروز درمى آیید.

19) موجود زنده را از مرده پدید مى آورَد و از موجود زنده مرده برمى آورَد ( او پیوسته از خاکِ مرده موجود زنده مى آفریند و هماره موجودات زنده را به خاک بى جان مبدل مى سازد ) و زمین را پس از آن که خشک و بى جان شد، با رویش گیاه زنده مى کند. شما آدمیان نیز بسان گیاهان، پس از مردن، حیاتى دوباره مى یابید و از گورها برانگیخته مى شوید.

20) و از نشانه هاى ربوبیت خدا آن است که شما را از خاک مرده و بى جان پدید آورْد و ناگهان انسان هایى شدید که براى تنظیم امور زندگى در همه جا پراکنده مى شوید.

21) و از جمله نشانه هاى او این است که براى شما از جنس خودتان همسرانى آفرید تا در کنارشان آرامش یابید و میان شما الفت و رحمت برقرار ساخت تا نسل بشر را تداوم بخشد. به یقین در آنچه یاد شد، براى مردمى که مى اندیشند نشانه هایى است بر این که تدبیر امور انسان ها در اختیار خداوند است.

22) و از نشانه هاى او آفرینش آسمان ها و زمین و اختلاف زبان ها و رنگ هاى شماست. قطعاً در آنچه یاد شد، براى دانشوران نشانه هایى است بر این که خداوند تنظیم کننده امور آدمیان است.

23) و از نشانه هاى ربوبیت او خواب شما در شب براى آرامش یافتن و تلاشتان در روز براى دستیابى به رزق خداست. به راستى در آنچه یاد شد، براى کسانى که شنواى حقیقت اند نشانه هایى است.

24) و از نشانه هاى او این است که برق آسمانى را به شما مى نمایاند تا هراس از صاعقه و امید به بارش باران در شما پدید آید، و از آسمان باران مى فرستد، سپس به وسیله آن، زمین را که خشک و مرده بود با رویش گیاهان زنده مى کند. به یقین در آنچه بیان شد، براى کسانى که خرد را به کار مى گیرند، نشانه هایى است بر این که تدبیر امور هستى در اختیار خداوند است.