16) و از میان شما مسلمانان، آن زن و مرد مجرّدى که مرتکب فحشا مى شوند آزارشان دهید، پس اگر توبه کردند و شایسته شدند، از آزارشان دست بردارید که خداوند بسیار توبه پذیر و مهربان است.

17) پذیرش توبه از سوى خدا براى کسانى است که از روى نادانى مرتکب گناه مى شوند، سپس به زودى ـ پیش از آن که با مشاهده آثار مرگ، فرصت توبه را از دست بدهند ـ توبه مى کنند. آنانند که خدا با رحمت خود به سویشان باز مى گردد و توبه شان را مى پذیرد، و خدا به راز دل ها داناست و توبه کنندگان واقعى را از غیر آنان باز مى شناسد و کارهایش نیز همه از روى حکمت است.

18) پذیرش توبه براى کسانى نیست که پیوسته مرتکب گناهان مى شوند تا هرگاه که مرگ به سراغ یکیشان بیاید ( آثار آن را مشاهده کند. )، بگوید: اکنون توبه کردم، و نیز براى کسانى نیست که در حال کفر مى میرند. آنانند که عذابى دردناک برایشان آماده کرده ایم.

19) اى کسانى که ایمان آورده اید، بر شما روا نیست که زنان را به رغم این که خواهان ازدواجند از ازدواج باز دارید تا از آنان ارث ببرید، و نباید همسران خود را در تنگنا قرار دهید تا بخشى از آنچه را که مهرشان قرار داده اید در برابر طلاق دادن آنان بازستانید، مگر آن که گناهى مرتکب شوند که زشتى آن آشکار است، و با آنها به نیکى معاشرت کنید، و اگر آنان را خوش نمى دارید، باز هم با آنان سازگارى کنید، زیرا چه بسا شما چیزى را خوش نمى دارید ولى خداوند خیر فراوانى در آن قرار مى دهد.