159) کسانى که در اثر اختلاف با یکدیگر، در دین خود پراکندگى پدید آورده و گروه گروه شده اند، تو در حزب و گروهشان نیستى و با آنان هیچ پیوندى ندارى، کارشان فقط به خدا واگذار مى شود، سپس آنان را به حقیقت آنچه کرده اند آگاه خواهد ساخت.

160) هر کس نیکى بیاورد ده چندانِ آن پاداش خواهد داشت، و هر کس بدى بیاورد، جز به مانند آن او را کیفر نمى دهند و بر آنان ستم نمى رود.

161) بگو: پروردگارم مرا به راهى راست و استوار که نه در آن اختلافى است و نه پوینده اش را از مقصد باز مى دارد، هدایت کرده است، آیینى برپادارنده نیکبختى دنیا و آخرت، آیین ابراهیم، همو که از انحراف و شرک برکنار بود و در زمره مشرکان نبود.

162) بگو: بى تردید نماز و عبادت من و زندگى و مرگ من براى خدا پروردگار همه جهان هاست.

163) او را شریکى نیست، و من به این که همه کارهاى خود را براى خدا انجام دهم فرمان یافته ام، و در این که تسلیم خدا باشم اولین مرتبه را دارم.

164) بگو: آیا جز خدا پروردگارى بجویم با این که او پروردگار همه چیز است ؟ و هیچ کس کارى نمى کند مگر این که بر دوش خودش خواهد بود، و هیچ باربردارى ( گناهکارى ) بار دیگرى را بر دوش نمى کشد، سپس بازگشت شما به سوى پروردگارتان خواهد بود و او شما را از حقیقت آنچه بر سرش اختلاف مى کردید آگاه خواهد ساخت.

165) و اوست آن که شما را در زمین جایگزین پیشینیان ساخت، و برخى از شما را بر برخى دیگر به درجاتى برترى داد تا شما را در آنچه عطایتان کرده است بیازماید. به یقین پروردگار تو به سرعت کیفر مى دهد، و به راستى او آمرزنده و مهربان است.