15) همه کسانى که در آسمان ها و زمینند، خواه ناخواه در برابر خدا خاضعند و براى او سجده مى کنند، و نیز سایه هایشان در هر بامداد و عصرگاه.

16) به مشرکان بگو: پروردگار آسمان ها و زمین و تدبیرکننده آنها کیست ؟ بگو: خداست. بگو: با این حال، آیا غیر او را سرپرستانى براى خود برگرفته اید که مالک هیچ سود و زیانى براى خود نیستند تا چه رسد به شما ؟ بگو: آیا کافران که از دیدن حقایق کورند با مؤمنان که چشم بصیرت دارند برابرند ؟ آیا تاریکى هاى کفر با نور ایمان یکسان است ؟ آیا آنان براى خدا همتایانى پنداشته اند که مانند آفریده هاى خدا را آفریده اند و این دو دسته آفریده بر آنان مشتبه شده است ؟ بگو: خدا آفریننده هر چیزى است، زیرا او یگانه و بر همه موجودات چیره است.

17) خداوند از آسمان آبى خالص فرو فرستاده است، و رودها هر کدام به اندازه گنجایش خود آب برگرفته و جارى شده اند، آن گاه سیل، کفى برآمده، بر روى خود برداشته است، و از آنچه مردم بر آن آتش مى افروزند تا با ذوب کردن آنها زیور یا کالایى به دست آورند، کفى مانند کف سیلاب برمى آید. خداوند، حق و باطل را این گونه مَثَل مى زند، حق مانند آب و فلز داراى ثبات، و باطل همچون کف سیلاب و کف فلزّ محو شدنى است. آرى، کف به کنارى مى رود و نابود مى شود، ولى آنچه به مردم سود مى رساند در زمین باقى مى ماند. خداوند مَثَل ها را این گونه تبیین مى کند.

18) براى کسانى که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده اند نیکوترین فرجام خواهد بود، و کسانى که دعوت او را نپذیرفته اند، اگر همه آنچه در زمین است همراه با برابر آن مال ایشان باشد، آن را براى نجات خود فدیه خواهند داد. آنان حساب بدى خواهند داشت و جایگاهشان دوزخ است و آن بد بسترى است.