183) اى کسانى که ایمان آورده اید، روزه بر شما مقرّر شده است، همان گونه که بر امّت هایى که پیش از شما بودند مقرّر شده بود، باشد که بر تمایلات خویش فایق آیید و تقوا پیشه کنید.

184) روزهایى معدود باید روزه بدارید. پس اگر کسى از شما در آن روزها بیمار یا در سفر بود، روزه شمارى از روزهاى دیگر برعهده اوست. و بر کسانى که روزه را باید به سختى به پایان برند، روزه مقرّر نشده است، ولى باید کفّاره اى بدهند که آن غذایى است که یک بینوا را سیر مى کند. و هر کس از روى رغبت کار نیکى انجام دهد براى او بهتر است، و روزه داشتن براى شما کار خوبى است، اگر بدانید.

185) ایام روزه واجب، ماه رمضان است ماهى که قرآن در آن فرو فرستاده شد، در حالى که براى عموم مردم رهنمود است و براى کسانى که در علم و عمل به کمالى دست یافته و شایسته دریافت حقایقى شده اند، دلایل روشن هدایت و وسیله تشخیص حق از باطل است. پس هر کس از شما این ماه را دریابد، باید آن را روزه بدارد، و هر که بیمار یا در سفر باشد، روزه شمارى از روزهاى دیگر برعهده اوست. خداوند براى شما آسانى مى خواهد و دشوارى براى شما نمى خواهد، این است که بر بیماران و مسافران شما روزه را واجب نکرد و قضاى روزه را از آن روى بر شما واجب نموده است که تعداد روزهاى ماه رمضان را کامل کنید. آرى، خدا روزه را بر شما مقرّر داشت تا او را به پاس این که هدایتتان کرده است به بزرگى یاد کنید، و باشد که شکر هدایتش را به جاى آورید.

186) و هرگاه بندگان من از تو درباره من بپرسند، بدانند که من به آنان نزدیکم، دعاى دعاکننده را ـ آن گاه که مرا بخواند ـ اجابت مى کنم، پس باید دعوت مرا بپذیرند و به درگاه من دعا کنند و به من ایمان بیاورند که دعایشان را اجابت مى کنم، امید آن که در دعایشان به درگاه خدا راهیاب شوند.