189) خداست آن که شما را از یک تن آفرید و همسرش را از نوع او قرار داد تا در کنارش بیارامد، پس چون با وى درآمیخت، همسرش به نطفه او که بارى سبک بود باردار شد و مدتى را با آن سپرى کرد تا آن که جنینى سنگین شد، و چون بدان گرانبار گشت، هر دو تن ( پدر و مادر ) خداوند، پروردگارشان را خواندند و با او چنین پیمان بستند که اگر فرزندى سالم و درخورِ بقا به ما عطا کنى قطعاً از سپاسگزاران تو خواهیم بود.

190) پس هنگامى که به آن دو فرزندى شایسته عطا کرد، براى خدا در آنچه به آنان داده بود شریکانى قرار دادند، پس خداوند برتر از آن است که آدمیان به او شرک ورزند.

191) آیا بت هایى را شریک خدا قرار مى دهند که چیزى نمى آفرینند و خودشان آفریده مى شوند ( پدیدآورنده اى دارند ) ؟

192) و نه بر یارى پرستشگران خود توانایى دارند و نه مى توانند خویشتن را یارى کنند.

193) و اگر آنها را به راه راست فراخوانید از شما پیروى نمى کنند. براى شما یکسان است، چه آنها را براى نیازهاى خود بخوانید یا خاموش باشید.

194) کسانى را که به جاى خدا مى خوانید بندگانى مانند خود شما هستند، پس آنها را بخوانید و خواسته هاى خود را از آنها بخواهید، اگر راست مى گویید که بر انجام کارهایى توانایند باید پاسخ شما را بدهند و خواسته شما را اجابت کنند.

195) آیا آنها پاهایى دارند که با آن راه روند، یا دست هایى دارند که با آن بگیرند و بر چیزى تسلط یابند، یا دیدگانى دارند که با آن بنگرند، یا گوش هایى دارند که با آن بشنوند ؟ اى پیامبر، به مشرکان بگو: معبودان خود را که شریک خدا مى پندارید به یارى فراخوانید آن گاه بر ضد من نیرنگ کنید و مرا مهلت ندهید.