188) مپندار کسانى که به آنچه کرده اند شادى مى کنند و دوست دارند به آنچه ]از فرمان هاى خدا[ انجام نداده اند مورد ستایش قرار گیرند، مپندار که آنان از عذاب رهایى مى یابند، بلکه براى آنان عذابى دردناک خواهد بود.

189) فرمانروایى آسمان ها و زمین از آنِ خداست، و خدا بر هر کارى تواناست.

190) همانا در آفرینش آسمان ها و زمین و در کاستى و فزونى شب و روز نشانه هایى ]بر اقتدار خدا و فرمانروایى او بر آسمان ها و زمین[ است. این نشانه ها را خردمندان درمى یابند،

191) همانان که در هر حال ـ ایستاده و نشسته و بر پهلو آرمیده ـ خدا را یاد مى کنند، و در آفرینش آسمان ها و زمین مى اندیشند که: پروردگارا، این جهان را بى هدف نیافریده اى، تو از هر کار باطل و بیهوده اى منزّهى، ازاین رو تحقق رستاخیز و کیفر و پاداش آن حتمى است، پس پروردگارا، ما را از عذاب آتش آن روز نگه دار.

192) پروردگارا، به یقین هر که را تو به آتش درآورى او را خوار و بى مقدار کرده اى، و ستمکاران یاورانى ندارند که آنان را از عذاب آتش برهانند.

193) پروردگارا، ما نداى ندادهنده اى را که به ایمان دعوت مى کرد که: اى مردم، به پروردگارتان ایمان بیاورید شنیدیم و ایمان آوردیم. پروردگارا، پس گناهان ما را بر ما ببخشاى و بدى هایمان را از ما بزداى و ما را در حالى بمیران که در زمره نیکان باشیم.

194) پروردگارا، و آنچه به ما وعده داده اى و پیامبرانت آن را بر عهده تو ضمانت کرده اند به ما عطا کن و روز قیامت ما را خوار مگردان که قطعاً تو خلف وعده نمى کنى.