16) و نشانه هایى نیز پدید آورده است تا چیزهایى را که نمى دانید کشف کنید، و مردم ]در تاریکى هاى خشکى و دریا[ به وسیله ستارگان راه خود را مى یابند.

17) پس آیا کسى که موجودات را مى آفریند مانند کسى است که هیچ چیزى نمى آفریند ؟ آیا توجّه نمى کنید که چنین آفریدگارى تدبیرکننده جهان هستى و شایسته پرستش است ؟

18) اگر نعمت هاى خدا را شماره کنید نمى توانید آنها را به شماره درآورید، چرا که جهان هستى سراسر نعمت است و این از آن روست که خدا به مغفرتش پوشاننده نقص ها و به رحمتش بخشاینده کمال و تأمین کننده نیازهاست.

19) و خداست که آنچه را نهان مى دارید و آنچه را آشکار مى کنید مى­داند; بنابراین او درخورِ پرستش است.

20) ولى معبودانى که مشرکان آنها را به جاى خدا مى­خوانند هیچ چیزى نمى­آفرینند و خود آفریده مى­شوند.

21) آنها مردگانند و حیاتى ندارند و درنمى یابند که پرستش کنندگانشان چه زمانى برانگیخته مى شوند.

22) آرى، معبود شما معبودى است یگانه، پس کسانى که به جهان آخرت ایمان ندارند دل هایشان منکر حق است و آنان متکبّر و گردنکش اند.

23) بى تردید، خداوند آنچه را نهان مى دارند و آنچه را آشکار مى کنند مى داند و آنان را براساس اعمالشان کیفر مى کند. قطعاً او کسانى را که در برابر حق تکبّر ورزیده اند دوست نمى دارد.

24) و چون به آنان گفته شود: پروردگارتان چه چیزى فرو فرستاده است ؟ مى گویند: آنچه محمّد آن را کتاب آسمانى مى نامد از جانب خدا نیست، آن افسانه هایى است که مردمان نخستین بافته اند.

25) آرى آنان چنین مى گویند تا سرانجام روز قیامت بار گناهان خود را به تمامى و بخشى از بار گناهان کسانى را که به نادانى آنان را به گمراهى مى افکنند بر دوش گیرند. هان، بد است وزر و وبالى که بر دوش مى گیرند.

26) کسانى هم که پیش از اینان بودند نیرنگ زدند، پس فرمان خدا بر این که تزویرشان از پایه هاى آن فرو ریزد در رسید و سقف آن نیز از بالا بر سرشان فرو ریخت و نیرنگشان بى ثمر شد، و عذاب از جایى که گمان نمى کردند به سراغشان آمد.