----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
انتخاب آيه : انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی انتخاب متن فارسی :
شعراء
جزء : نوزدهم
وَ اتَّقُوا الَّذي خَلَقَکُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلينَ184قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرينَ185وَ ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ الْکاذِبينَ186فَأَسْقِطْ عَلَيْنا کِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقينَ187قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ188فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظيمٍ189إِنَّ في‏ ذلِکَ لَآيَةً وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنينَ190وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ191وَ إِنَّهُ لَتَنْزيلُ رَبِّ الْعالَمينَ192نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمينُ193عَلي‏ قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرينَ194بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبينٍ195وَ إِنَّهُ لَفي‏ زُبُرِ الْأَوَّلينَ196أَ وَ لَمْ يَکُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَني‏ إِسْرائيلَ197وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَلي‏ بَعْضِ الْأَعْجَمينَ198فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ ما کانُوا بِهِ مُؤْمِنينَ199کَذلِکَ سَلَکْناهُ في‏ قُلُوبِ الْمُجْرِمينَ200لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّي يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليمَ201فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ202فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ203أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ204أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنينَ205ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا يُوعَدُونَ206
ترجمه جناب آقاي صفوي
184) و از خدا پروا کنید همان که شما و مردمان نخستین را آفریده و تنفّر از زشتى ها را در سرشت آنان قرار داد.

185) اهل ( اَیْکه ) گفتند: اى شعیب، تو از کسانى هستى که سخت جادو شده و عقل خود را از دست داده اند.

186) و تو جز بشرى مانند ما نیستى، و اگر بشر درخور وحى بود مى بایست به ما نیز وحى شود، و قطعاً تو را از دروغگویان مى پنداریم.

187) آن گاه از سر استهزا گفتند: اگر در ادّعاى رسالت خود از راستگویانى، پاره هایى از آسمان بر ما بیفکن.

188) شعیب در پاسخ گفت: من اختیار چیزى را ندارم; پروردگارم به پیامد کارتان داناتر است.

189) پس او را تکذیب کردند در نتیجه عذابِ آن روز که از پاره ابرى سایه افکن پدید آمد، آنان را فرو گرفت. به راستى آن عذاب، عذابِ روزى بزرگ بود.

190) همانا در این داستان نشانه اى است بر یکتایى خدا و حقانیّت رسالت پیامبران، ولى بیشتر آنان نه به ربوبیت خدا ایمان آوردند و نه به رسالت پیامبران.

191) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذیرى که تکذیب کنندگان را مجازات مى کند، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدایت شوند و هدایت یافتگان را نجات بخشد.

192) به راستى این قرآن از جانب پروردگار جهان ها نازل شده است.

193) ( روح الامین ) آن را بر دلت فرود آورده است،

194) تا از کسانى باشى که مردم را هشدار مى دهند.

195) جبریل آن را به زبان عربى که اهدافش را به روشنى بیان مى کند، فرود آورده است.

196) و قطعاً خبر نزول آن در کتاب هاى پیامبران گذشته ثبت شده است.

197) آیا این مطلب که عالمان بنى اسرائیل نزول قرآن بر محمد را باور دارند، براى مشرکان نشانه اى بر حقانیت رسالت او نیست ؟

198) اگر ما این قرآن را به زبان غیر عربى بر فردى غیر عرب فرو فرستاده بودیم،

199) و او آن را بر عرب زبانان مى خواند، آنان به بهانه این که زبان آن را نمى فهمند، به آن ایمان نمى آوردند.

200) ما قرآن را در دل مشرکان مکه بدین گونه که از آن رویگردان شوند وارد ساختیم; چنان که با دیگر مجرمان نیز چنین خواهیم کرد، زیرا این سزاى کفرپیشگى و جرم آنان است.

201) آرى، مجرمان به قرآن ایمان نمى آورند تا این که آن عذاب دردناک را که هنگام مرگ به سراغشان مى آید، مشاهده کنند.

202) عذابى که به طور ناگهانى و در حالى که از آن بى خبرند به سراغشان مى آید.

203) و آن گاه درخواست مهلت مى کنند و مى گویند: آیا ما مهلتى خواهیم یافت ؟

204) با این وصف، آیا باز هم مى خواهند عذاب ما هرچه زودتر به سراغشان بیاید ؟

205) آیا دانسته اى که اگر به آنان مهلت دهیم و چند سالى دیگر از متاع هاى دنیا بهره مندشان سازیم،

206) سپس عذابى که همواره به آنان وعده داده شده است، به سراغشان بیاید،

375
375