تاریخ نگارش : يازدهم بهمن 1392

اعتدال در شکوفایی جوان
مرضیه علمدار .ب

یک جوان باید همدوش خانواده با مسائل و مشکلات آن در گیر باشد تا رشد کند .یک جوان باید پذیرای مسئولیت بوده و در مقابل ان پاسخگو باشد .

سالهای زیادی ست که در جامعه ی ما وقتی صحبت از مشکلات زنذگی میشود توجه عموم ما به سمت وسوی جوانان میرود و به گونه ای عمل کرده ایم که تنها مشکلات آنها محوریت دارد . در توجه به نیاز های جوانان شکی نیست اما آنچه فراموش شده نیازهای افراد میانسال و به دنبال آن افراد کهنسال جامعه است. عملکرد رفتاری در این سالها به گونه ای بوده که بسیاری از جوانان طلبکار جامعه شده و همواره منتظر دریافت خدمات از والدین و بزرگترهای اجتماع هستند. بارها شاهد آن بوده ایم که اکثر والدین فراتر از وسع مالی شان ، بی دریغ برای فرزندان خود امکانات بسیار مناسب تحصیلی را فراهم کرده و خدماتی فراتر از سطح خودشان برای فرزندانشان فراهم کرده اند . مکرر دیده ایم بهترین و گرانترین پوشاک و خوراک و ... برای فرزندان خانواده در نظر گرفته میشود . هنگام شروع یا اتمام مدارس صف مادران و گاه پدران منتظر فرزندان را در کنار مدارس شاهدیم که در انتظار ارائه خدمات جهت نقل وانتقال انها هستند و حتی دیده ایم که بعد از خروج از مدرسه کیف و وسایل فرزندانشان را تحویل گرفته و آن را با خود حمل می کنند. در خانه هم ارائه ی خدمات بی وقفه ادامه دارد و ..
در این امر که والدین نسبت به فرزندانشان وظایفی دارند هیچگونه شک وشبهه ای نیست و اتفاقا به دلیل این مسئولیت است که باید حساس تر ومنطقی تر عمل کنیم. آیا ارائه ی این همه خدمات صحیح است و آنها را مرد یا زن مسئول در آینده بار می آورد؟ آیا فرزندان باید تنها دریافت کننده ی خدمات خانواده باشند و در زمینه ی ارائه خدمت معذورند؟ در امر نظافت منزل و خرید و ... نقش آنها کجاست؟ چرا در تنگنا های اقتصادی خانواده و صرفه جویی ها، آنها را شریک نمی کنیم ؟ برای آنها آرامش و رفاه خانه را فراهم کرده ایم ولی به آنها نیاموختیم که جایگاه والای والدین کجاست .آیا یاد گرفته اند با ورود پدر به خانه به احترام او از جای برخیزند و با فنجانی چای پذیرای او شوند؟ آیا به آنها آموخته ایم که در مقابل والدین خود آداب نشستن و برخاستن و حتی نوع پوشش خود را رعایت کنند؟ لباسهای بیش از حد باز فرزندان نوعی بی احترامی به والدین است .آیا این امر را به آنها آموخته ایم؟ اگر خوب دقت کنیم متوجه میشویم که شیوه های رفتار ی و عملکرد ما به گونه ای بوده که تقریبا همیشه بدهکار آنهاییم . جوانی که در کوچه وخیابان بی تفاوت از کنار پیر مردی می گذرد که باری سنگین در دست دارد،و نمیداند که باید کمکش کند، حاصل رفتار و اموزش های غلط ماست . این جوان همان کودک چند سال پیش است که به محض خروج از مدرسه کیف و کتابهایش را به والدینش تحویل میداد. رعایت اعتدال در عملکرد والدین بسیار مهم است . والدینی که فراتر از اعتدال ، خدمات ارائه می کنند ، گاه بر اثر مواجه شدن با رفتارهای سرد جوانانشان دلشکسته میشوند ، حال آنکه این جوان همانگونه بار آمده که والدین و در کل جامعه خواسته اند.
من به واسطه ی شغلم همیشه با قشر جوانان در ارتباط بوده ام و میدانم که پویایی انسان در سنین کودکی ونوجوانی بیشتر از مقاطع دیگر حیات است . این بزرگترها هستند که در نوع عملکردشان نسبت به جوانان باید صحیح تر عمل کنند . یک جوان باید همدوش خانواده با مسائل و مشکلات آن در گیر باشد تا رشد کند .یک جوان باید پذیرای مسئولیت بوده و در مقابل ان پاسخگو باشد . ویک جوان باید بداند که دیگران برای ارائه ی خدمت به او آفریده نشده اند.