2) این کتاب از جانب خداوند گسترده مهرِ مهربان فرو فرستاده شده است; کتابى که امور دنیا و آخرت آدمیان را اصلاح مى کند;

3) کتابى که آیاتش به طور مشروح بیان شده است. قرآنى است به زبان عربى براى مردمى که اهل دانشند.

4) کتابى که نویدبخش و هشداردهنده است، ولى بیشتر آنان ( مردم مکّه ) روى برتافتند; پس آنان نمى شنوند و حق را نمى پذیرند.

5) و به پیامبر گفتند: دل هایمان از آنچه ما را بدان مى خوانى در پوشش هاست و سخن تو را درک نمى کند، و در گوش هاى ما سنگینى است و گفتار تو را نمى شنود، و میان ما و تو حجابى ستبر است. که راه تفاهم را از میان برده است. پس تو بر ضدّ ما بکوش که ما نیز بر ضدّ تو تلاش خواهیم کرد.

6) اى پیامبر، در پاسخ آنان بگو: جز این نیست که من بشرى چون شمایم، با این تفاوت که به من وحى مى شود که معبود شما معبودى یگانه است; پس در پرتو توحید، راست قامتان به سوى او روى آورید و آمرزشِ شرکورزى ها و گناهانتان را از او بخواهید، که واى بر حال مشرکان!

7) همانان که در راه خدا انفاق نمى کنند و آخرت را باور ندارند.

8) اما کسانى که ] به یکتایى خدا و جهان آخرت [ ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، قطعاً براى آنان پاداشى بى منّت خواهد بود.

9) بگو: آیا واقعاً شما به آن کسى که زمین را در دو مرحله آفرید کفر مىورزید و براى او همتایانى قرار مى دهید ؟ این جاى شگفتى است. آن بلند مرتبه، پروردگار همه جهان هاست.

10) او زمین را آفرید و در آن از فرازش کوه هایى استوار پدید آورد و در آن خیر و برکت فراوان نهاد، و خوراکى هاى آن را در چهار فصل، تقدیر فرمود، در حالى که آنها با آنچه موجودات با زبان نیازشان خواهان آنند برابر است.

11) سپس به آفرینش آسمان پرداخت، و آن توده اى از دود بود. پس به آسمان و زمین فرمود: خواه یا ناخواه باید به صحنه وجود بیایید. گفتند: آمدیم و همه به دلخواه مطیع فرمان توییم.