13) و هنگامى که آنان ـ در حالى که با غل و زنجیر به یکدیگر بسته شده اند ـ به تنگنایى از آتش دوزخ افکنده شوند، در آن جا فریاد واویلا سر مى دهند و هلاکت خویش را مى خواهند.

14) به آنان گفته مى شود: امروز یک بار هلاکت خود را مخواهید، بلکه بارها و بارها هلاکت خود را بخواهید. امروز روز جزاست و فریاد واویلا ـ چه کم باشد یا زیاد ـ سودى به حال شما ندارد.

15) بگو: آیا این آتش فروزان بهتر است یا آن بهشت جاودان که به تقواپیشگان وعده داده شده است ؟ بهشت پاداش تقواى آنان است و فرجامى است که بدان بازمى گردند.

16) آنان در آن جا، جاودانه اند هر چه بخواهند دارند. این وعده اى است برعهده پروردگارت که وفاى به آن بر او حتمى است و از او درخواست شده است.

17) یاد کن روزى را که خداوند کافران را با آنچه جز خدا مى پرستیدند برمى انگیزد و آنان را گرد مى آورد، سپس به معبودانشان مى گوید: آیا شما این بندگان مرا به بیراهه کشاندید یا آنها خود راه راست را گم کردند ؟

18) معبودان مى گویند: منزّهى تو; ما را نشاید که جز تو یاورانى بگیریم و آنان را به پرستش خود بخوانیم، ولى تو اینان و پدرانشان را از نعمت هاى دنیا برخوردار ساختى تا آن که تعلیمات پیامبران را که یادآور یکتایى تو بود فراموش کردند و بر اثر علاقه فراوانى که به دنیا داشتند مردمى تیره بخت و هلاک گشته بودند.

19) خدا به مشرکان مى گوید: پس مطمئن باشید که معبودانتان آنچه را که شما درباره آنها مى گفتید و معتقد بودید که آنها رنج ها و بلاها را از شما مى گردانند و به شما یارى مى رسانند، دروغ شمردند. بنابراین شما نه مى توانید با پرستش اینها عذاب را از خود دور سازید و نه مى توانید با یارى آنها از عذاب رهایى یابید. و هر کس از شما با ارتکاب گناهان ستم روا دارد، او را عذابى بزرگ مى چشانیم.

20) پیامبر شدن بشر پدیده اى نوظهور نیست، ما پیش از تو هم ـ اى پیامبر ـ هیچ رسولى از رسولان خود را نفرستادیم مگر این که آنان نیز غذا مى خوردند و براى کسب معاش در بازارها راه مى رفتند. ما برخى از شما آدمیان را وسیله آزمون برخى دیگر قرار دادیم ( پیامبران را نیز وسیله آزمون امّت ها قرار دادیم ) تا بنگریم که آیا راه خدا را مى پویید و بر مشکلات آن شکیبایید، یا پیرو هواى خویشید و ناگوارى هاى پذیرش حق را تحمل نمى کنید. و پروردگار تو به راه صحیح تکامل انسان ها بیناست.