212) زندگى دنیا براى کافران آراسته شده و به همین سبب است که چشم خود را بر هر حقیقتى مى بندند و کسانى را که ایمان آورده اند به مسخره مى گیرند، در حالى که تقواپیشگان در روز قیامت از آنان برترند. و خداوند هر که را بخواهد، بدون محاسبه عملش روزى مى دهد.

213) مردم در آغاز، یک امّت بودند و اختلافى نداشتند، سپس تضاد منافع باعث اختلاف میان آنان شد و براى رفع اختلاف به قوانین و مقرراتى نیازمند گشتند. پس خداوند پیامبران را به عنوان نویددهنده و هشدارگر برانگیخت و کتاب آسمانى را به حق در حالى که گواه راستگویى آنان بود، فرو فرستاد، تا میان مردم درباره آنچه در آن اختلاف داشتند داورى کند. سپس در مورد کتاب آسمانى و آیین خدا نیز اختلاف پدید آمد، و تنها عالمانِ دینى که به آنان کتاب آسمانى داده شد در آن اختلاف کردند، آن هم پس از آن که دلایل روشن و روشنگر برایشان آمده بود، و اختلافشان نیز در اثر برترى جویى و ستمى بود که میان آنان پدید آمده بود. در این میان، خداوند کسانى را که ایمان داشتند، به اذن خود به همان حقى که دیگران در آن اختلاف کردند هدایت نمود، و خدا هر که را بخواهد به راهى راست هدایت مى کند.

214) آیا مى پندارید به بهشت مى روید و حال آن که هنوز همانند داستان کسانى که قبل از شما درگذشتند براى شما پیش نیامده است ؟ محنت ها و گزندها به آنان رسید و پیوسته دچار ترس و اضطراب شدند تا آن جا که پیامبر و کسانى که ایمان آورده و با او بودند، گفتند: یارى خدا کى خواهد بود ؟ هان، به یقین یارى خدا نزدیک است.

215) از تو مى پرسند: چه چیز انفاق کنند ؟ بگو: هر مالى انفاق کنید، براى پدر و مادر و خویشاوندان نزدیک تر و یتیمان و بینوایان و درراه مانده است، و هر کار نیکى انجام دهید، قطعاً خدا به آن آگاه است.