2) بدان سبب که آن نابینا نزد او آمد .

3) تو چنین کردى در حالى که نمى دانى ، شاید او پند گیرد و کار شایسته کند و پاک گردد ،

4) یا هشیار شود و تذکر پیامبر براى او سودمند باشد و ایمان بیاورد .

5) امّا آن کس که توانگر است ،

6) تو به او روى مى آورى و به او مى پردازى ،

7) در حالى که بر تو گناهى نیست که او ایمان نیاوَرد و پاک نگردد .

8) و امّا آن کس که شتابان نزد تو آمد تا معارف دین را فرا گیرد و پاک گردد ،

9) در حالى که از خدا مى ترسید ،

10) تو از او روى مى گردانى و به دیگرى مى پردازى .

11) نه ، مبادا چنین کنى ، این قرآن پندى است .

12) پس هر که بخواهد ، آن را یاد کند و پند گیرد .

13) قرآن در صحیفه هایى ارجمند نوشته شده است;

14) صحیفه هایى بلندمرتبه که از هر باطل و بیهوده و تناقضى پاک گشته است .

15) با دست فرشتگانى به سوى پیامبر فرستاده شده است ،

16) فرشتگانى که بزرگوار و نیکوکارند .

17) مرگ بر این انسان کفرپیشه که چقدر حق پوش است و با این که آثار تدبیر خدا را در خود و جهان هستى مى نگرد باز هم ربوبیّت او را انکار مى کند .

18) او را از چه چیزى آفریده است که سزاوار طغیان باشد ؟

19) از نطفه اى ناچیز او را آفرید ، سپس او و کارهایش را تقدیر کرد .

20) آن گاه راه درست را براى او آسان ساخت .

21) سپس او را بمیرانْد و در گورش نهاد .

22) آن گاه چون بخواهد ، او را حیات مى بخشد و برمى انگیزد .

23) آیا او با دیدن این همه آثار قدرت الهى ، ربوبیت خدا را باور کرده است ؟ هرگز ، او هنوز آنچه را خدا به وى فرمان داده به جاى نیاورده است .

24) پس انسان باید براى درک ربوبیّت خدا به خوراکى اش بنگرد و در آن دقّت کند ،

25) که ما آب را به صورت باران چنان که باید فرو ریختیم ،

26) سپس زمین را با رویش گیاهان به خوبى شکافتیم ،

27) و دانه در آن رویاندیم ،

28) و درخت انگور و سبزى ،

29) و درخت زیتون و درخت خرما ،

30) و باغ هایى انبوه از درختان بزرگ ،

31) و میوه و چراگاه .

32) همه خوراکى ها را رویاندیم تا شما و دام هایتان را بهره مند سازیم .

33) این جهان سرانجام به آخرت خواهد پیوست; پس هنگامى که در صور دمیده شود و آن بانگ شدید کرکننده برآید ،

34) روزى که آدمى از برادرش مى گریزد ،

35) و از مادر و پدرش ،

36) و از همسر و پسرانش;

37) زیرا هر کسى از ایشان آن روز کارى دارد که او را کفایت مى کند و از پرداختن به دیگران باز مى دارد ،

38) آرى ، چون آن بانگ برآید و قیامت برپا گردد ، در آن روز چهره هایى تابانند ،

39)

40) و چهره هایى در آن روز بر آنها غبار غم و اندوه نشسته است .

41) و سیاهى و تیرگى آنها را فرا مى گیرد .

42) اینان همان کافرانِ بدکارِ گناه پیشه اند .