221) و زنان مشرک را به همسرى نگیرید تا این که ایمان بیاورند، و قطعاً کنیزى که با ایمان است، بهتر از زنِ آزادى است که مشرک باشد، هر چند به زیبایى اش شما را به شگفت آورَد. و زنان با ایمان را به همسرى مشرکان درنیاورید تا این که ایمان بیاورند. بى تردید، برده اى که مؤمن است، بهتر از مردِ آزادى است که مشرک باشد، هرچند به مال و ثروتش شما را به شگفت آورد. آنان با گفتار و کردارشان به شرک فرا مى خوانند که فرجام آن چیزى جز آتش نیست، و خداوند به اذن خود ـ بى آن که کسى یا چیزى او را ناچار کرده باشد ـ به بهشت و آمرزش فرا مى خواند و آیاتش را براى مردم بیان مى کند، باشد که حقایق را دریابند.

222) از تو درباره عادت ماهانه زنان مى پرسند. بگو: این براى آنان رنجى است. پس در روزهاى عادتشان از آنان کناره گیرید، و با آنها نزدیکى نکنید تا پاک شوند. پس هنگامى که غسل کردند، از همان جا که خدا به شما فرمان داده است با آنان آمیزش کنید، که خداوند کسانى را که بسیار توبه کنند و در پاکى و پاکیزگى کوشا باشند دوست مى دارد.

223) همسرانتان کشتزار شمایند. پس هرگاه خواستید، به کشتزار خود در آیید و براى خود کارهاى نیک پیش فرستید و از روز ملاقات و حسابرسى خدا بترسید و بدانید که شما او را دیدار خواهید کرد، و تو ـ اى پیامبر ـ مؤمنان را ]بدان[ نوید ده.

224) و خدا را دستاویز سوگندهاى خود قرار ندهید ( به نام او سوگند نخورید ) که نیکى نکنید و تقوا را پیشه خود نسازید و میان مردم صلح و آشتى برقرار نکنید، که خداوند شنوا و داناست.