208) ما هیچ شهرى را به عذاب ویران نکردیم و مردم آن را هلاک نساختیم مگر این که براى آنان پیامبرانى هشداردهنده بود;

209) پیامبرانى که به آنان تذکر مى دادند; و ما چنان نبوده ایم که پیش از فرستادن پیامبران، مردم را گرفتار عذاب کنیم، چرا که ما ستمکار نبوده ایم.

210) قرآن کلام خداست و شیاطین ( جنّیان شرور ) آن را فرود نیاورده اند.

211) آنان درخور این کار نیستند، زیرا موجوداتى فسادخواه و باطل گرا هستند و قرآن سراسر حق و پیراسته از باطل است، و آنها بر فرود آوردن قرآن ناتوانند،

212) چرا که از شنیدن اخبار آسمانى برکنار شده اند و هرگاه به عالم برتر نزدیک شوند تا خبرى از غیب دریافت کنند، با شهاب هاى آسمانى رانده مى شوند.

213) حال که قرآن کلام خداست و همگان را از شرک برحذر مى دارد، مبادا با وجود خدا به پرستش معبودى دیگر روى بیاورى که در این صورت از عذاب شدگان خواهى شد.

214) و هم اکنون وقت آن است که خویشاوندان نزدیک تر خود را به کیفر شرک و بت پرستى هشدار دهى.

215) و براى کسانى که به تو ایمان آورده و از تو پیروى کرده اند بال و پر خویش فرو گستر و آنان را پیرامون خود گرد آور و با آنان مهربان باش و با بردبارى به تربیتشان همّت گمار.

216) پس اگر خویشاوندانت از پذیرش دعوت تو سرپیچى کردند، به آنان بگو: من از کردار شما دورى مى گزینم.

217) و در کار مؤمنان و کافران بر آن خداوند مقتدر و مهربانى توکل کن که با اقتدارش طغیانگران را کیفر و به رحمتش مؤمنان را رهایى مى دهد;

218) همان کسى که تو را هنگامى که به نماز مى ایستى مى بیند،

219) و نیز حرکت تو را در میان سجده کنندگان.

220) آرى، به خدا توکّل کن که همو شنوا و داناست.

221) اى مشرکان، شیطان قرآن را بر پیامبر القا نکرده است; مى خواهید آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسانى فرود مى آیند و سخنانى را به آنان القا مى کنند ؟

222) آنها بر هر دروغ پرداز زشتکارى فرود مى آیند، و پیامبر نه دروغى بر زبان آورده و نه هرگز کارى ناپسند کرده است.

223) آنها اخبارى را که دزدانه از عالم برتر شنیده اند، به هر کس که بر او فرود آیند القا مى کنند و بیشترشان دروغگو هستند و اخبار نادرست را در اختیار آن گروه از آدمیان قرار مى دهند.

224) مشرکان مى گویند: تو شاعرى و قرآن شعر است; در صورتى که شاعران چون دروغ مى بافند، گمراهان از آنان پیروى مى کنند، ولى پیروان تو همه در پى حقیقت اند.

225) مگر ندیده اى که شاعران در هر وادیى گام مى نهند و براى سخنان خود هیچ مرزى نمى شناسند ؟

226) و چیزهایى مى گویند که خود انجام نمى دهند.

227) جز آن شاعرانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آن که به وسیله هجو مشرکان مورد ستم قرار گرفته اند، با زبان شعر انتقام خود را از آنان گرفته اند. و کسانى که ستم کرده اند به زودى خواهند دانست که به چه جایگاهى باز خواهند گشت.