24) اى پیامبر، از مشرکان بپرس: چه کسى از آسمان ها و زمین به شما روزى مى دهد ؟ آنان هرچند دریافته اند که معبودانشان توانِ آفرینش ندارند تا روزى دهنده باشند، ولى به این حقیقت اعتراف نمى کنند; پس تو خود در پاسخ بگو که خدا روزى دهنده شماست نه معبودانتان. و بگو: ما و شما در دو جبهه مخالف قرار داریم; یا ما بر طریق هدایتیم و شما در گمراهى آشکار، و یا شما بر طریق هدایتید و ما در گمراهى آشکار; اینک بیندیشید و ره یافته را از گمراه باز شناسید.

25) بگو: نه از شما درباره گناهى که ما مرتکب شده ایم پرسش مى شود و نه از ما درباره آنچه شما مى کنید سؤال خواهد شد.

26) بگو: پروردگارمان ما و شما را در سراى آخرت یکجا گرد مى آورد; سپس میان ما و شما به حق جدایى مى اندازد و ما را از یکدیگر متمایز مى سازد، تا هر کسى به سزاى خود برسد. اوست که همه چیزها را مشخص مى سازد و نیکوکاران را از بدکاران جدا مى کند و به هر چیزى داناست.

27) بگو: کسانى را که به خدا ملحق نموده و همتایان او پنداشته اید به من نشان دهید تا بنگرم آیا در آنها ویژگى هایى از خدا وجود دارد که شایسته پرستش باشند ؟ هرگز چنین نیست. آنها از آن رو که یا فاقد علم و قدرت و حیاتند و یا این ویژگى ها را خدا به آنها عطا کرده است خدا نیستند تا سزاوار پرستش باشند. آن که شایسته پرستش است خداوندى است که عزیز است پس کسى به الوهیت و ربوبیت او راهى ندارد، و حکیم است پس خود نیز کسى را از آن بهره اى نمى دهد که کارى گزاف است.

28) ما تو را به رسالت نفرستادیم مگر براى این که مردم را از گناه بازدارى و بشارت دهنده و اخطارکننده باشى، ولى بیشتر مردم نمى دانند که اگر جز خدا پروردگارى داشتند، حتماً از جانب او پیامبرى اخطارکننده و بشارت دهنده براى آنان مى آمد.

29) کفرپیشگان به مسخره از پیامبر و مؤمنان مى پرسند: اگر راست مى گویید که قیامتى در کار است، این وعده کى تحقق خواهد یافت ؟

30) بگو: براى شما وعده روزى خواهد بود که نه اندک زمانى از آن باز مى مانید که دیرتر از وقتش بدان رسید و نه از آن سبقت مى گیرید که زودتر از هنگامش به آن درآیید.

31) آنان که به رسالت پیامبران کافر شدند گفتند: ما هرگز نه به این قرآن ایمان مى آوریم و نه به تورات و انجیل که پیش از آن بوده اند. اى پیامبر، اى کاش مى دیدى زمانى را که این ستمکاران در پیشگاه خدا براى محاسبه و مجازات بازداشت شده اند و به بحث و جدال مى پردازند و هر دسته اى سخن دسته دیگر را مردود مى شمرد. در آن روز کافرانى که به دست مستکبران کفرپیشه به ناتوانى کشیده شده بودند به آنان مى گویند: اگر شما نبودید و ما را به کفر مجبور نمى کردید قطعاً ما مؤمن مى شدیم.