239) پس اگر بیم آن دارید که نتوانید همه آداب و شرایط نماز را رعایت کنید، پیاده یا سواره، در حال توقف یا حرکت نماز بگزارید، ولى هنگامى که ایمن شدید، با برپاداشتن نماز، خدا را یاد کنید آن گونه که نماز و سایر احکامى را که نمى دانستید به شما آموخت.

240) و کسانى از شما که در آستانه مرگ قرار مى گیرند و همسرانى برجاى مى گذارند، باید براى همسرانشان وصیت کنند که تا یک سال پس از مرگشان آنان را از اموالى که برجاى مى گذارند بهره مند سازند، و از خانه اى که در آن سکونت دارند بیرونشان نکنند، ولى اگر خود بیرون رفتند، بر شما ( خویشاوندان شوهر ) در آنچه آنها درباره خود به طور پسندیده انجام مى دهند گناهى نیست، و خدا مقتدرى حکیم است.

241) براى همه زنانى که طلاق داده مى شوند، کالایى درخور و شایسته مقرّر گردیده است. این برعهده شوهرانِ تقواپیشه ثابت شده است.

242) خداوند آیات خود را این گونه براى شما بیان مى کند، باشد که به خرد دریابید.

243) آیا از داستان کسانى که هزاران نفر بودند و از بیم مرگ از خانه هایشان بیرون رفتند آگاه نشده اى که خدا به آنان گفت: بمیرید، سپس آنان را زنده کرد ؟ به راستى که خدا داراى بخشش است و از فضل خود به آن مردم حیات دوباره بخشید، ولى بیشتر مردم سپاسگزار نعمت هاى خدا نیستند.

244) حیات و نیکبختى شما مؤمنان در جهاد است، پس در راه خدا پیکار کنید و بدانید که خدا سخنان شما را مى شنود و از راز دل ها خبر دارد.

245) کیست آن کس که با پرداخت هزینه جهاد وامى نیکو به خدا دهد ؟ هر کس چنین کند، خدا آن را براى او چندین برابر مى کند، و خداست که از اموال شما مى کاهد، و هموست که آن را گسترش مى دهد و بر آن مى افزاید، و شما به سوى او بازگردانده مى شوید تا پاداش وامى را که به او داده اید دریافت کنید.