صفحه اصلی
صفحه من
حامیان ما
درباره ما
راهنما
قرآن کریم
آموزش
نکته ها و پیام ها
جستجو
پرسش و پاسخ
دانلود
مقالات
----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- ----- -----
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
<-- انتخاب کنید
لطفاً کمی صبر کنید ...
انتخاب آيه :
1- حمد
2- بقرة
3- آل عمران
4- نساء
5- مائدة
6- انعام
7- اعراف
8- انفال
9- توبة
10- یونس
11- هود
12- یوسف
13- رعد
14- ابراهیم
15- حجر
16- نحل
17- اسراء
18- کهف
19- مریم
20- طه
21- انبیاء
22- حج
23- مومنون
24- نور
25- فرقان
26- شعراء
27- نمل
28- قصص
29- عنکبوت
30- روم
31- لقمان
32- سجدة
33- احزاب
34- سبا
35- فاطر
36- یس
37- صافات
38- ص
39- زمر
40- غافر
41- فصلت
42- شوری
43- زخرف
44- دخان
45- جاثیة
46- احقاف
47- محمد (صلیاللهعلیهوآلهوسلم)
48- فتح
49- حجرات
50- ق
51- ذاریات
52- طور
53- نجم
54- قمر
55- الرحمن
56- واقعة
57- حدید
58- مجادلة
59- حشر
60- ممتحنة
61- صف
62- جمعة
63- منافقون
64- تغابن
65- طلاق
66- تحریم
67- ملک
68- قلم
69- حاقة
70- معارج
71- نوح
72- جن
73- مزمل
74- مدثر
75- قیامة
76- انسان
77- مرسلات
78- نبا
79- نازعات
80- عبس
81- تکویر
82- انفطار
83- مطففین
84- انشقاق
85- بروج
86- طارق
87- اعلی
88- غاشیة
89- فجر
90- بلد
91- شمس
92- لیل
93- ضحی
94- شرح
95- تین
96- علق
97- قدر
98- بینة
99- زلزال
100- عادیات
101- قارعة
102- تکاثر
103- عصر
104- همزة
105- فیل
106- قریش
107- ماعون
108- کوثر
109- کافرون
110- نصر
111- مسد
112- اخلاص
113- فلق
114- ناس
انتخاب سوره :
تقسیم بندی موضوعی
ترجمه آيات
تفسير آيات
انتخاب متن فارسی :
فرقان
جزء : نوزدهم
وَ قالَ الَّذينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَري رَبَّنا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا في أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا کَبيراً
21
يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلائِکَةَ لا بُشْري يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمينَ وَ يَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً
22
وَ قَدِمْنا إِلي ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً
23
أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقيلاً
24
وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِکَةُ تَنْزيلاً
25
الْمُلْکُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ وَ کانَ يَوْماً عَلَي الْکافِرينَ عَسيراً
26
وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلي يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً
27
يا وَيْلَتي لَيْتَني لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَليلاً
28
لَقَدْ أَضَلَّني عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَني وَ کانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً
29
وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً
30
وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمينَ وَ کَفي بِرَبِّکَ هادِياً وَ نَصيراً
31
وَ قالَ الَّذينَ کَفَرُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً کَذلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَکَ وَ رَتَّلْناهُ تَرْتيلاً
32
ترجمه جناب آقاي صفوي
21) و آنان که منکر رستاخیزند و به لقاى ما در آن جا امیدى ندارند، رسالت محمد را انکار کردند و گفتند: اگر بشر درخور این است که فرشته اى براى او وحى بیاورد و یا خدا خود با او سخن بگوید، پس چرا فرشتگان بر ما نازل نشده اند یا خدا را که به گمان محمد پروردگار ماست نمى بینیم تا با ما سخن بگوید ؟ سوگند یاد مى کنم که اینان به ناحق براى خود بزرگى و عظمت خواستند و به طغیانى بزرگ دست یازیدند.
22) ولى روزى که وارد عالَم برزخ مى شوند و فرشتگان را دیدار مى کنند، آن روز هیچ مژده و خبر خوشى براى تبهکاران نخواهد بود و آنان به فرشتگان که آماده کیفر ایشانند مى گویند: بر شما حرام و ممنوع است که ما را عذاب کنید.
23) و در آن روز به هر کارى که کرده اند روى مى آوریم و آن را همچون غبار پراکنده اى مى سازیم.
24) بهشتیان در آن روز جایگاهشان بهتر و آسایشگاهشان براى استراحتِ نیمروز نیکوتر است.
25) و یاد کنید روزى را که آسمانِ پوشیده از ابر شکافته شود و فرشتگان چنان که باید به سوى زمین فرو فرستاده شوند.
26) در آن روز آشکار شود که فرمانروایى به تمام و کمال حق و حقیقت است و از آنِ خداوند رحمان است، و آن روز بر کافران روزى دشوار خواهد بود.
27) و روزى را که آن کسى که از هدایت پیامبر بى بهره بوده و بر خود ستم کرده است، دست هاى خود را از پشیمانى به دندان مى گزد و مى گوید: اى کاش، با رسول خدا راهى به سوى هدایت برگرفته بودم.
28) اى واى بر من! کاش فلانى را دوستِ خود نگرفته بودم.
29) بى گمان او مرا از این قرآن که یادآور خداست، پس از آن که به من رسید، دور ساخت و به بیراهه کشانید. آرى، شیطان انسانى را که به یارى او دل بسته است یارى نمى کند.
30) و روزى را که محمد ـ فرستاده خدا، لب به شکایت مى گشاید و مى گوید: پروردگارا، کافران و گنهکاران قوم من این قرآن را وانهادند.
31) آرى، همان گونه که براى تو دشمنانى قرار دادیم، براى هر پیامبرى نیز دشمنانى از تبهکاران قرار دادیم. با این حال، بیمى به خود راه مده از این که مبادا امر دین و هدایت مردم با دشمنى آنان به سامان نرسد، چرا که همین بس که پروردگار تو هدایت کننده و یاریگر است. او هر که را درخور هدایت بداند هدایت مى کند و تو و دین تو را یارى خواهد کرد.
32) و آنان که به پیام الهى کافر شدند، گفتند: چرا قرآن یکجا بر محمد نازل نشده است ؟ این پراکندگى آیات قرآن نشانه این است که او خود، آنها را به مناسبتِ رویدادها مى بافد و به خدا نسبت مى دهد. آرى، ما آیات قرآن را این گونه به تدریج و به مناسبتِ حوادث نازل مى کنیم تا آن را به شکل بهترى در دل تو جاى دهیم و بدین وسیله قلب تو را به تعالیم قرآن سخت استوار سازیم. با این حال، بخشى از آن را در پى بخشى دیگر مى آوریم تا پیوند و ارتباط آنها با یکدیگر حفظ شود.
362
362