22) به زودى مردم در شمارِ اصحاب کهف اختلاف خواهند کرد، برخى خواهند گفت: آنان سه تن بودند و چهارمین آنها سگشان بود، و برخى دیگر خواهند گفت: آنان پنج تن بودند و ششمین آنها سگشان بود ـ آنان تیر در تاریکى مى افکنند و از روى جهل سخن مى گویند ـ و برخى نیز خواهند گفت: آنان هفت تن بودند و هشتمین آنها سگشان بود. بگو: پروردگارم به شمار آنها داناتر است، جز اندکى از مردم کسى شمار آنها را نمى داند. پس اى پیامبر، با کسانى که درباره آنها سخن مى گویند جز به شیوه اى آشکار که آیات قرآن بر آن دلالت دارد جدال مکن و از هیچ یک از آنان درباره اصحاب کهف نظرخواهى مکن.

23) و هرگز در مورد کارى که آهنگ آن را دارى مگو: قطعاً من فردا آن را انجام مى دهم.

24) مگر این که به همراه آن بگویى: اگر خدا بخواهد. و چنانچه آن را فراموش کردى، پروردگارت را با این وصف که همه امور به دست اوست و جز به اراده او کارى انجام نمى گیرد یاد کن و بگو: امید است که پروردگارم مرا به چیزى که از یاد او پس از فراموشى، به هدایت نزدیک تر است ( به ذکر همیشگى خود ) هدایت کند.

25) و اصحاب کهف سیصد سال در غارشان به خواب ماندند و نُه سال نیز بر آن افزودند.

26) بگو: خداست که به مدت درنگشان در غار از همه داناتر است، زیرا غیب آسمان ها و زمین تنها از آنِ اوست. چه بینا و شنواست! براى آنان کارگزارى جز او نیست و هیچ کس را در فرمانروایى خود شریک نمى گیرد.

27) آنچه از لوح محفوظ که نگارش یافته پروردگار توست بر تو وحى مى شود تلاوت کن. سخنان او را دگرگون کننده اى نیست، و جز او هرگز پناهگاهى براى خود نخواهى یافت.